Naar de pomp
Bar & Grill is een aantrekkelijke Amerikaanse combinatie die hier nog niet zo in zwang is, of wás, moet ik misschien zeggen, want ik ken inmiddels één Bar & Grill, en die heet Pompstation. Gevestigd in – hoe kan het anders – een pompstation, maar dan een voor water in het groot. We waren hier al eens eerder toen de zaak nog Tatin heette, maar nu waait er een andere wind. Pulserende muziek, een nerveuze projectie op de muur en een bijzonder opgeruimde gastvrouw die onze jas aanneemt en ons aan een van de houten tafeltjes zet, die door een grote bak hyacintenbollen van de buurtafel gescheiden is.
We beginnen met de wijnkaart, en die is niet alleen imposant van omvang, maar ook interessant van prijsstelling. Pompstation werkt met een vaste opslag van twintig euro op de netto flesprijs, waardoor het aantrekkelijk wordt om bijvoorbeeld een meursault te laten ontkurken, voor (slechts) €59,50. We aarzelen niet.
De kaart omvat louter klassiekers; we proberen de salade niçoise (€9), de uiensoep (€5,50) en de steak tartare (€10). De (slaloze) sla is lekker en leuk opgemaakt met gegrilde tonijn, aardappel, boontjes en een krokant sardientje, de tartare is a-typisch: handgesneden met een nogal olierijk kruidenkroos, gehakte sjalot en een toastje. Geen klassieke tartaarervaring maar gewoon een ander, niet onaangenaam gerecht. De uiensoep met gegratineerde gruyère is lekker. Nu volgt een heel lange pauze; de keuken kan de toeloop kennelijk niet aan. Heel slordig is dat de om kwart over acht bestelde kabeljauw om tien uur als ‘uitverkocht’ wordt afgemeld. Gelukkig komen er vrij snel daarna twee gerechten: coquilles met brandade en gedroogde worst (€19) en een uitstekende zuurkoolcombi met procureur van berkshire-varken, een unieke verrukking van slechts €12,50. We sluiten af met scroppino (€7), île flottante (€3,75) en een glas champagne (€9,50), en betalen 140 euro. Sympathiek adres, alleen nog even wachten tot de logistiek op orde is.
Pompstation, Zeeburgerdijk 52, Amsterdam. Tel. 020-6922888.
