Voor het toetje de kerk uit
Restaurant La Colombe d’Or in Saint-Paul-de-Vence is een van de vele oude adressen van Frankrijk waar je niet heengaat vanwege een Michelinster (die hebben ze namelijk niet) en eigenlijk ook niet voor het eten (dat is traditioneel mediterraan en verre van bijzonder). Je gaat om een beroemde plek op de alleraangenaamste manier te beleven: door er te eten. Veel gelukkiger dan achter een koteletje op het terras van La Colombe d’Or, met een glas koude rosé onder handbereik, omgeven door het patina dat sinds 1920 is opgebouwd, kun je als restaurantliefhebber niet worden. Nederland heeft welbeschouwd weinig echt oude adressen; wat hier min of meer in die categorie valt, zijn restaurants die niet al te lang geleden in een oud gebouw zijn gesticht, zoals Bridges in het voormalige Amsterdamse stadhuis. In Limburg is Camille Oostwegel beroemd door zijn transformaties van kastelen en kloosters tot chique horeca. Zijn laatste verovering is het Kruisherenhotel en -restaurant in het vijftiende-eeuwse onderkomen van de kloosterorde der Kruisheren. Anno nu betreden we het complex via een roodkoperen vulva die toegang geeft tot een gothische kerk, thans hotellobby. Bij de conversie van fabrieken, scholen, loodsen en utiliteitsgebouwen tot restaurants is er altijd een avontuurlijk element in de beleving, maar wanneer een kerk verhorecatiseerd wordt, lijkt de geest van het godshuis te blijven hangen, en de new-agemuziek die we horen, onderstreept die sensatie, ondanks alle award winning design dat op het project is losgelaten.
Het Kruisherenrestaurant bevindt zich op een entresol boven de lobby, precies onder de imposante kerkkoepel, waarvan de beschildering zich in het formica van de restauranttafels herhaalt. Een gastvrouw in stemmig zwart komt melden dat de rechterzijde van de menukaart een marktmenu bevat (drie gangen voor €45) en dat links de à-la-carte-keuze staat, maar bij nadere inspectie blijken beide lijsten globaal dezelfde gerechten te bevatten. De wijnkaart is een plexiglas onding van zeker vijf kilo, waarvan de pagina’s zich nauwelijks laten openslaan. Er blijkt ook nog een handzamer wijnkaart op A5 te zijn, maar die krijg je pas als je wilt weten welke wijnen er per glas worden geschonken. Ondertussen komt er een amuse: eendenlever en gerookte eendenborst met vijg op roggebrood. De hoge verwachting die de eend schept, wordt niet helemaal ingelost met makreelrillette in wortelgelei en kreeft onder een zoet kerriekoekje op hete bliksem (€16); de rogvleugel met gegrilde rode biet (€18) bevalt beter. Rode-mulfilets met crème van doperwten, groene asperges en gebakken scampi (€6) vormen een leuk gerecht, dat al een voorschot neemt op de lente. Er wordt vakkundig gekookt in de zin dat alle garingen prima onder controle zijn, maar toch is het een enigszins zielloze maaltijd. Dat blijkt vooral bij het speenvarken (€26), waarvan de smaakvrije haas in plakjes op zoete aardappelcrème gevleid is naast gefrituurde gnocchi en met dezelfde asperges als de mul. Het menu geeft nog recht op een adequaat kaasplankje met vijgenbrood; daarna gaan we voor het toetje de kerk uit met achterlating van €154 (inclusief een fles Rueda van €42 en twee glazen huischampagne). Over hoe dit adres er over een halve eeuw zal uitzien, filosoferen we verder op de A2. RH
Kruisherenrestaurant, Kruisherengang 19-23, Maastricht. Tel. 043-3292020.
