Negen BN’ers over hun favoriete WK-momenten
Zo verkeer je in extase, zo zit je in zak en as. Wereldkampioenschappen voetval zijn emotionele achtbanen. Maar er is altijd een moment dat er echt uitspringt. Negen BN’ers over hun favoriete WK-momenten. ‘Een paar centimeter naar rechts en we waren wereldkampioen geworden’.
Tom van ‘t Hek, presentator (o.a. Langs de Lijn en Radio Tour de France)
‘Tijdens het beroemde WK van 1974 heb ik als 16-jarige bijna alle wedstrijden van het Nederlands elftal in de West-Duitse stadions gezien; dankzij mijn broers, die in slaapzakken op de stoepen van de verkoopadressen overnachtten en zo kaartjes wisten te bemachtigen. Ook voor de wedstrijd tegen Brazilië hoorde ik bij de gelukkigen. Daar in Dortmund stond ik in vak 13 -dat weet ik echt heel zeker, het kaartje heb ik nog- en dat was recht achter het doel waar Johan Neeskens de 1-0 en Johan Cruijff de 2-0 scoorden. Die 1-0 van Neeskens, met een raar soort puntertje, is mijn ultieme WK-herinnering. Ik zie die bal nog recht op me afkomen. Dat was het moment, waarop ik me realiseerde dat we van Brazilië konden wínnen. Als Nederlanders waren we verwend door de Europa Cup-successen van Ajax en Feyenoord, maar zo ver was het Nederlands elftal nog lang niet. En dankzij de voetbalgeschiedkundige lessen van mijn vader, waarin helden als Pele en Garrincha een voorname rol speelden, was Brazilië in mijn wereld een ploeg van een andere planeet. Nederland was weliswaar bezig aan een geweldig toernooi en bij Brazilië ontbrak -voor het eerst na vier WK’s- Pele. Maar ‘t was nog steeds een ploeg van naam, de regerend wereldkampioen ook. Daarom ging na die 1-0 van Neeskens een nieuwe wereld voor mij open en wist ik: we gaan een WK-finale spelen! En vol patriottistisch chauvinisme zijn we elkaar, gestimuleerd door enig alcoholgebruik, daar in vak 13 in de armen gevallen.’
Lees de rest van het artikel in HP/De Tijd van deze week
