Expert
Met het thema waarmee we u deze week proberen te verleiden tot aankoop van HP/De Tijd (tenzij u een abonnement hebt natuurlijk: veel en veel beter), begeven we ons op een terrein waarop ik mezelf gerust als kenner mag beschouwen. Ik zeg dat niet vol trots of met een gevoel van machisme. Elke verbroken verhouding is toch een nederlaag, of je nu vindt dat je zelf veel of weinig schuld draagt.
We buigen ons in dit nummer niet over de perikelen die leiden tot de verwijdering tussen twee mensen die ooit begonnen als partners voor het leven. Die dachten als koppel onoverwinnelijk te zijn. We schrijven over het leven daarná, toen de droom een illusie bleek. En we hebben het vooral over de onontkoombaarheid van de verlaten geliefde.
Want de clean cut is een zeldzaamheid, en dan nog denk ik dat er weinig mensen zijn die de ervaring niet hebben: vooral in de eerste weken en maanden van je scheiding is ze overal en in alles, je ex. De chocolade in de koelkast die onaangeroerd blijft, haar tot een bolletje ineengedraaide stretchsokjes die je in een hoekje van de slaapkamer vindt, haar lievelings-cd’s die – als je ze draait – plots zo veel waarschuwende teksten blijken te bevatten.
En ze is er vooral heel erg níet, waar ze vroeger wel was: in het nu koude bed, in de badkamer met haar zoetgeurende parfums, in de hoek van de bank met haar benen opgetrokken en haar glimlach die… Enfin, u kent het allemaal zelf wel. En waar ik ‘zij’ schrijf, mag u vanzelfsprekend ‘hij’ lezen, want u mist natuurlijk ook zijn sokken, zijn lievelings-cd’s, zijn bier en zijn Axe. En zijn vrienden.
Dat dus, de onontkoombare ex. Lees, glimlach en gruwel. En als de herkenning u pijn doet, bedenk dan dat we godzijgeloofd altijd weer in staat zijn om ons met nieuwe illusies in nieuwe avonturen te storten. En deze keer komt het allemaal wel goed! Natuurlijk, we geloven u.
[email protected]@FrankPoorthuis
