Slim beleggen bestaat niet

Wat gaat u met het geld doen dat u in 2012 overhoudt? Beleggen in Europa? Of heeft u geen vertrouwen meer in de euro en wijkt u uit naar de Verenigde Staten? Of naar de snelle groeiers van het afgelopen decennium: Brazilië, Rusland, India en China, de zogenaamde BRIC-landen? En welke bedrijven kiest u dan?

Daar moet u goed over nadenken. Lees dus Het Financieele Dagblad en neem kennis van al die tips op beleggingswebsites als The Motley Fool, IEX en Business Insider. Luister ook dagelijks op BNR Nieuwsradio naar de marktupdates en de uitgebreide analyses van mensen die het kunnen weten. En vergeet ook de rapporten van uw bank niet.

Toch?

Welnee. Onzin. In mijn eerste baan als financieel journalist bij weekblad Elsevier werd ik geacht over dit soort zaken te schrijven. Personal finance, beleggen, verzekeren, geld. In die jaren werd me al snel iets duidelijk: als er één ding is waar een belegger echt he-le-maal niets van hoeft te weten, dan is het van de financiële markten. Wat zwagers, collega’s en buurmannen aan welke toog dan ook beweren: het is allemaal gebabbel, gezever, geklets. De één houdt de voetbalstanden bij, de ander weet van iedere BN’er met wie hij/zij het bed deelt, en weer een ander volgt aandelenkoersen. Een hobby is het, tijdverdrijf en geldverspilling. Meer niet. En laat u vanaf nu nooit meer wijs maken dat het anders is.

Er zijn slechts een aantal zaken die iemand die geld opzij zet wel moet onthouden, namelijk deze:
1. Dat beleggen in aandelen zeer risicovol is, en dus alleen voor de lange termijn. 2 Dat die termijn veel langer is dan u denkt, namelijk minimaal 20 jaar, maar liever nog 30. En dat het er 3. dus vooral op aankomt de juiste verdeling te maken tussen risicovolle aandelen en veiliger staatsobligaties of een spaarrekening. En tot slot 4. dat slim kiezen bij aandelen niet bestaat, ofwel: koop van alles wat.

Wat punt 3 betreft: als het geld voor uw oude dag betreft, is er een eenvoudige vuistregel. Trek uw leeftijd van het getal 80 af en beleg dat deel in aandelen. De rest gaat in veilige obligaties of op een spaarrekening. Als u heel slecht slaapt van dalende koersen en wars bent van risico, neem dan geen 80 maar 70 of 60 als startpunt. Bent u daarentegen zo rijk dat er niets mis gaat als een deel van het geld verdwijnt, dan kunt u natuurlijk meer risico nemen.

Dan punt 4. Die regel blijkt het moeilijkst te geloven voor veel mensen. Maar verhaal dat apen een gelukkiger hand hebben in het kiezen van aandelen dan professionele beleggers, is geen broodjeaapverhaal. En de vijf professionals die op verzoek van Het Financieele Dagblad en Nieuwsuur jaarlijks hun favoriete aandelen kiezen, werden in 2011 verslagen door de twee clowns van Circus Renz tegen wie ze het opnemen.

Uit onderzoek blijkt keer op keer dat slechts een klein deel van de vermogensbeheerders jaar in jaar uit (dus niet één, drie of zeven jaar, maar twintig) in staat is beter te presteren dan het gemiddelde van de markt, ofwel de index. En u en ik zijn niet in staat om die enkeling die het wel kan, te selecteren.

We beginnen er dus beter niet aan, maar kiezen voor een indexfonds: een simpel computerprogrammaatje dat precies de index volgt. Van Vanguard bijvoorbeeld (via SNS Fundcoach), of van indexbelegger Meesman. De kosten zijn een stuk lager, namelijk niet 1 à 2 procent van uw belegde geld, maar eerder 0,5 procent. Wie nu honderdduizend euro wegzet, houdt met een indexfonds na twintig jaar zo’n veertig- tot negentigduizend euro meer over.

Enne: dat fonds belegt dus niet alleen in Nederland (AEX) of Europa of wat dan ook. Het komt erop aan van alles wat te kopen, want niemand weet of de euro roemloos ten onder gaat of juist een glorieuze come-back gaat maken, hoe lang de Chinese economie nog doordendert en of Philips ook de innovator van de toekomst blijft. Babbel erover omdat het interessant is, belangrijk zelfs, maar laat het geen invloed hebben op uw spaarpot.