Er is geen plaats in de herberg
Terwijl vluchtelingen in Ter Apel rillend een slaapplaats zoeken in het natte gras en de Palestijnse herders van Bethlehem door bulldozers en bommen worden verjaagd uit hun velden, vieren wij in onze knus gestookte woonkamers het jaarlijkse feest van licht en warmte en zullen de donkerste dagen van het jaar mooier zijn dan ooit, schrijft Ilja Leonard Pfeijffer.
In literair opzicht is het te mooi om waar te zijn. Het voldoet aan alle gemeenplaatsen en bevredigt de honger naar alle clichés, die zoals wij weten onstilbaar is in deze tijd van het jaar. Er is geen plaats in de herberg. Het is donker en bitter koud, tijdens ons jaarlijkse feest van licht en warmte herdenken wij in onze knus gestookte woonkamers de geboorte van onze heiland in een schamele, tochtige geitenstal en in Ter Apel zoeken vluchtelingen rillend een slaapplaats in het natte gras voor de kille winternacht. In al onze welvaart waren wij verontwaardigd over alles en wij hadden oprechte zorgen, die serieus genomen dienden te worden, over de toekomst van ons verwende land, dus hebben wij massaal gestemd op politici die ons aanpraten dat de arme, berooide en ontheemde sloebers die in weer en wind in de buitenlucht overnachten de grootste dreiging vormen van onze welvaart en dat zij geen plaats verdienen in welke herberg dan ook. Die nacht wordt er in een plantsoen in Ter Apel een baby geboren. Wij zullen hem illegaal noemen en drieëndertig jaar later zullen wij hem eindelijk welverdiend kruisigen.
Geen kerstdiner, hoe overladen ook en hoezeer ook druipend van wellustig vet, is compleet zonder verschoppelingen en arme sloebers die buiten in de vrieskou hun neus tegen de besneeuwde ramen drukken om een glimp op te vangen van de overdaad die hun wordt ontzegd. Terwijl de politici die wij zojuist hebben uitverkoren om ons te leiden, onderhandelen over de uitruil van een grote bek tegen ruggengraat, zijn zij het in ieder geval al eens geworden over hun in een stoere Kamermotie neergelegde oproep om nergens in Nederland opvang te organiseren voor mensen die alles hebben verloren behalve hun leven. En wij mogen ons verkneukelen, want in onze uitbundig met prullaria versierde huizen knappert de open haard extra knus als wij weten dat buiten bedelaars creperen. Er zal de dag na Kerst een dood meisje worden gevonden met zwavelstokjes in haar hand, maar zij is geen christen, dus het komt niet in de krant.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeIn onze uitbundig met prullaria versierde huizen knappert de open haard extra knus als wij weten dat buiten bedelaars creperen.
De Palestijnse herders van Bethlehem, die wij eerbiedig in onze kerststalletjes zetten met hun schaapjes, omdat zij waren uitverkoren om onze Palestijnse heiland als eersten te vereren, zijn inmiddels door bulldozers en bommen verjaagd uit hun velden. Maar het is Kerst, dus we willen onze eetlust en consumptiedrift niet laten verpesten door onaangenaam nieuws. Bovendien hebben wij uit verantwoordelijkheidsbesef gestemd op politici die onvoorwaardelijke steun hebben beloofd aan diegenen die de bommentapijten beschouwen als een legitiem middel tot zelfverdediging. Herodes gaf zijn legers de opdracht alle baby’s van Hamas te vermoorden, want hij dacht dat die baby’s een bedreiging vormden voor zijn machtspositie. Volmondig boerend, uitbuikend en hikkend van de wijn vieren wij de geboorte van Jezus, maar uiteraard blijven wij aan de kant staan van Herodes, want hij heeft het recht om zichzelf te verdedigen. Met Oud en Nieuw gooien we zelf bommen, gewoon voor het leuke, want onze tradities zijn onze tradities en daar blijven ze met hun klauwen vanaf.
Zo zullen de donkerste dagen van het jaar mooier zijn dan ooit. Het is lastig voor te stellen dat het ooit nog lente zal worden.
Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €5 per maand.
