Spring naar de content

Agent tegen journalist: ‘Je bent een gehaktbal en een smerige hond’

Freelance journalist/cameraman Niels Damstra, die onder meer regelmatig filmt voor NOS, RTL, SBS6 en Omroep Gelderland, is vanmorgen in Apeldoorn – op de Laan voor de Mensenrechten- opgepakt door de politie. Omdat hij filmde op de openbare weg. Zijn verslag. “Je bent een gehaktbal en een smerige hond. Ik ga er alles aan doen om je politieperskaart in te nemen. En je camera wordt in beslag genomen.”

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Zondagmorgen 19 februari 2012. Het is tien voor half vijf. Mijn pieper gaat. Dit betekent dat er in de buurt een calamiteit gaande is. Er is een auto omgeslagen op de Laan van de Mensenrechten in Apeldoorn. Ik ga hierheen om te filmen voor diverse omroepen. Het is een vreemd ongeval. Zo snel als de politie, brandweer en ambulance aanwezig zijn, zo snel zijn ze ook weer weg. Een auto ligt op zijn kant in de berm. Van een bestuurder is niets te bekennen. Ik stuur een tweet uit: ,, Zeer rare gang van zaken bij ongeval op laan van mensenrechten in Apeldoorn. Later meer…”

Ik begin te filmen. Even later komt de politie terug rijden. Enkele politieagenten stappen uit. Enkele minuten vergaan totdat er een mannelijke agent mij aanspreekt. ,,Wil je mij niet in beeld brengen?”, vraagt hij mij. Ik vraag hem waarom hij dit niet wil. ,,Omdat ik het vraag”, antwoordt hij. Ik leg hem uit dat ik dit niet kan garanderen. Als er iets nieuwswaardigs op mijn beelden staan, dan zal ik deze gewoon gebruiken. Dit is de normale gang van zaken binnen de journalistiek.

De agent is zichtbaar niet blij met mijn antwoord. ,,Ik wil in dit geval graag je legitimatiebewijs zien”, zegt hij. Ik weiger dit, immers is de identificatieplicht niet bedoeld om de privacy van politieagenten te waarborgen. Ik probeer dit aan de agent uit te leggen. ,,Ik vorder je legitimatiebewijs”, vervolgt de agent. Ik weiger nogmaals. ,,Dan ben je bij deze aangehouden”, gaat de agent verder. De agent verzoekt mij de camera in de achterbak van de politieauto te leggen. Ik doe dit. De agent ziet aan mijn camera mijn politieperskaart zitten en noteert de gegevens. Ik neem plaats in de auto en raak wat in gesprek met de agent. Na wat overtuiging door de agent toon ik hem mijn legitimatiebewijs, om er vanaf te zijn. ,,Nu ben ik met je klaar”, zegt de agent. Ik stap de auto uit en een vrouwelijke agent opent de kofferbak, zodat ik mijn camera kan pakken. ,,Ik hoor dat je toch bent aangehouden”, vervolgt de mannelijke agent ineens.

Ik moet weer plaatsnemen in de politieauto en wordt naar het politiebureau gebracht. Mijn camera, welke het hele voorval heeft opgenomen, moet ik in een kluisje leggen samen met mijn andere spullen. Ik word in een politiecel geplaatst. Enige tijd later komt een hulpofficier van justitie binnen. ,,Damstra”, zegt hij. ,,Dat ben ik”, antwoord ik hem. ,,Je bent een gehaktbal en een smerige hond. Ik ga er alles aan doen om je politieperskaart in te nemen. En je camera wordt in beslag genomen”, zegt hij. Meer informatie of toelichting krijg ik niet. De agent die mij heeft aangehouden voegt er nog wel aan toe dat ik zal worden ingesloten. Twee uren gaan voorbij, waarna de deur opent. Ik mag gaan, zonder camera. De camera waarop het hele voorval zorgvuldig is geregistreerd.

Ik gooi er nog wat tweets uit, terwijl ik enkele kilometers terugloop naar mijn auto. Een collega journalist belt mij. Hij was er ook en wil weten wat er aan de hand is. Ik leg het hem uit. Hij is verontwaardigd over het verhaal. Ook de politievoorlichter belt mij. Ook hij heeft mijn tweets gelezen en wil graag mijn verhaal aanhoren. Ik ga nog van hem vernemen, zegt hij.

In een land als Nederland zou je niet verwachten dat de politie zijn macht gebruikt om het uitzenden van journalistiek materiaal te belemmeren. Het veelvuldig misbruiken van onder andere de identificatieplicht lijkt aan het orde van de dag te zijn. In beginsel moet je een identificatiebewijs tonen als een agent dit van je vordert, echter is de identificatieplicht niet bedoeld om de privacy van agenten te waarborgen. Toch is het dit middel wat de politie heeft gebruikt om mij, als journalist, de mond te snoeren. Mijn camera in beslag nemen heeft naar mijn mening geen verband met het niet tonen van een legitimatiebewijs. Daarbij had de agent mijn identiteitsbewijs al gezien, voordat hij mij meenam naar het politiebureau. In plaats van mij een proces verbaal uit te schrijven voor het niet voldoen aan de identificatieplicht op eerste vordering, koos hij er toch voor om mij mee te nemen, twee uren in een politiecel te plaatsen en mijn camera met het materiaal in beslag te nemen. Waarom? Is dit angst voor publicatie? Ik weet het niet, maar het strookt niet met de beginselen van een democratische samenleving. Voor de rest mag u zelf oordelen.

Niels Damstra is journalist/camjo.

Onderwerpen