Spring naar de content

De (voorlopig) onstuitbare opmars van Emile Roemer

SP-lijsttrekker Emile Roemer gaat vooralsnog het debat uit de weg. Toch weet hij de voorpagina’s te beheersen. De campagne moet nog beginnen maar Roemer is voortvarend bezig. Zijn achterban en sympathisanten moeten daar echter nog aan wennen. Plus: Roemer is Roemers grootste vijand.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Bas Paternotte

Contentmanager Francisco van Jole van VARA-vehikel Joop vindt dat HP/De Tijd moet rectificeren dat de gemeente Boxmeer onder curatele was gesteld tijdens het financieel wethouderschap van Roemer. Onduidelijk is wat er nou precies gerectificeerd moet worden. Het gemeentelijk document dat via Google eenvoudig te achterhalen bleek? (Volgens Knevel en Van den Brink was de brief ‘gelekt’!) De analyse dat Roemers tegenstrevers gebruik zouden gaan maken van dit feit? Van Jole cum suis stellen dat HP/De Tijd schreef dat Roemer ‘een gat in zijn hand had’ toen hij wethouder was. Pardon, er staat letterlijk in het artikel dat Roemer zijn begroting uiteindelijk op orde kreeg. Iets wat bevestigd werd door zijn toenmalige coalitiegenoten van nota bene CDA en VVD. Maar goed, volgens Van Jole is HP/De Tijd ‘rabiaat-rechts‘. En zijn we dus logischerwijze tegen Roemer gekant. Dat verklaart dan gelijk de méér dan demoniserende cover van eind 2011 – een vinding van de voortdurend in bruin uniform uitgedoste en in glimmende rijlaarzen over de redactievloer marcherende hoofdredacteur Frank Poorthuis –  toen we Roemer uitriepen tot Nederlander van het jaar.

(Lees verder onder de afbeelding)

Enfin, tot zover de complottheorieën van Francisco ‘rechtse coup‘ van Jole.

Roemer is goed bezig
Belangrijker, waarom beheerst Emile Roemer nu al meer dan een week politieke het nieuws? Daar zijn twee duidelijke redenen voor: 1. Emile Roemer is hard op weg naar het premierschap. 2. Emile Roemer heeft een fout gemaakt.

De SP zit niet meer in het verdomhoekje
Voormalig SP-spindoctor Barry Smit vertelde eens aan uw verslaggever dat de socialistische achterban nog moet wennen aan de nieuwe rol die de SP speelt op het Haagse toneel. De overgang van straatvechter naar kritisch maar niet bij voorbaat consensus afwijzend gestaald kader ging niet iedereen even goed af. Dat van die hysterische basis hebben we gemerkt op Twitter en in de comments. Maar de realiteit is dat de SP van een (of dé) klassieke tegenpartij is getransformeerd tot een politieke factor om rekening mee te houden. De SP zit niet meer in het verdomhoekje maar hoort tegenwoordig bij the big guns. Virtueel groter dan voormalig nemesis PvdA, de premier leverende partij VVD (afhankelijk van de peiling die u raadpleegt) meer dan evenarend. Twee jaar geleden overkwam de PVV exact hetzelfde. Wilders en kornuiten waren in opmars (ook al lag het eventueel premierschap voor hem toen minder binnen handbereik dan Roemer) dus vond de PVV zichzelf terug onder het vergrootglas van de media. Het ‘rabiaat-rechtse’ HP/De Tijd ging zelfs undercover bij de partij. Belangrijker: hoge bomen vangen veel wind, wie het goed in de peilingen doet kan rekenen op de aandacht van het journaille. Wie uitspreekt het land te willen leiden moet niet raar opkijken dat er tegels worden gelicht. Of pogingen daartoe.

De fout…
“Over my dead body,” zei Roemer vorige week over het naleven van de Europese begrotingsregels. Het kwam de SP-voorman op hevige kritiek van zijn Haagse collega’s te staan. Partijen met wie hij na woensdag 12 september mogelijkerwijs aan de onderhandelingstafel zit. Een faux pas? Vermoedelijk. Dezelfde dag nuanceerde hij namelijk zijn uitspraak in Nieuwsuur om vervolgens in zijn eigen nieuwsbrief mist te creëren: “Als stimulerend beleid ertoe leidt dat we in 2013 de werkloosheid aanpakken en de publieke sector – zorg, onderwijs, zekerheid – overeind houden dan is dat een goede zaak. En als dat dan niet precies binnen de Brusselse normen past, dan is dat maar zo. Mensen gaan bij mij vóór centen. En ik geloof er niets van dat Brussel ons dan een of andere boete gaat opleggen. Dertien van de zeventien eurolanden zitten boven het drie procent tekortpercentage. Wie gaat er dan wie de maat nemen?”

…die desondanks bijval kreeg
Enter de onconventioneel ingestelde financieel geograaf en bad boy Ewald Engelen: “Roemer heeft groot gelijk: macro-economisch gezien is er namelijk niets dommers dan je houden aan de regels van het Europese Groei en Stabiliteitspact.” BAM! Tja, is het dan slim om als Grote Roerganger je zo stevige standpunt te gaan nuanceren? Dat nuanceren is tegelijkertijd het grootste risico voor de campagne van de SP. Deze vrijdag trapt Geert Wilders zijn campagne af, de volgende dag betreedt Mark Rutte (eindelijk) het strijdtoneel. Het is niet moeilijk raden op wie zij hun pijlen zullen richten: Roemer. Rutte zal de SP’er aanvallen op de uitspraak dat hij een eventuele Europese boete niet wil betalen, Wilders zal Roemer een draaikont noemen omdat hij de uitspraak over die boete terug heeft genomen. Inderdaad: Catch 22.

Enfin, het is dus nog even wennen voor de SP dat de partij nu zo’n grote rol van betekenis speelt. Dat wil niet zeggen dat de socialisten onvoorbereid zijn. Toen brancheorganisatie MKB-Nederland’s voorzitter Hans Biesheuvel (VVD) gisterenmiddag de SP aanviel – “MKB Nederland ziet regering met SP niet zitten” –  was SP-voorlichter (en kandidaat-Kamerlid) Peter Kwint er als de kippen bij. Je doet opposition research of je doet het niet:

Wanneer de SP het hysterische gedeelte van haar achterban (met name het deel dat zich begeeft op de digitale snelweg lijkt opvallend veel op dat van de PVV qua scheldpartijen) onder controle weet te houden, meer de lijn volgt van persvoorlichter Peter Kwint (geen hysterie, wel feiten) en De Leider zijn verantwoordelijkheid als mogelijk staatsman neemt, kan ze de verkiezingen winnen.

Daarmee is niet gezegd dat regeringsverantwoordelijkheid dan wel het premierschap het logische vervolg zijn. Zo’n betrouwbare partner is de PvdA – ondanks de lijstverbinding- namelijk niet. Maar de opkomst van Emile Roemer is vooralsnog onstuitbaar en dat is ook wat waard sinds het vertrek van Jan Marijnissen. Wat minder klagen zou achterban en partij sieren. Want niemand stemt op onzekere politici.