Liever pornopunten dan pandapunten
Donderdag was het woord pandapunten hip, omdat Renske de Greef er een grappige column over had geschreven in nrcnext.
Wat knap was aan het stukje was dat ze het begrip pandapunten (de punten die je krijgt voor iedere maand dat je géén seks hebt) vriendelijk deed klinken, alsof het iets gezelligs is, iets waarop je best een beetje trots kunt zijn. Of tenminste een manier om iets waarover je je eigenlijk schaamt, op een gezellige manier toch bespreekbaar te maken. Het deed me denken aan het programma Veertig dagen zonder seks waarin Arie Boomsma (geheel terecht) jongeren aan het verstand probeerde te brengen dat een maand niét scoren en masturberen niet per se een weggegooide maand is.
Nu geloof ik helemaal niet dat je je hoeft te schamen voor een tijdje géén seks. Maar ik geloof ook niet echt dat het begrip pandapunten vóór donderdag zo’n vrolijke betekenis had en schaamteloos door allerlei mensen op zichzelf is betrokken via bijvoorbeeld Twitter. Ik dacht tenminste altijd dat pandapunten iets was wat – vooral jongens vonden dat – je dus niét moest hebben. Als je al die behoefte zou voelen om de kwantiteit van de eigen seksleven te meten aan die van anderen.
Pornopunten app
Een vriend van mij verzon eens het tegenovergestelde: pornopunten. Op een terras had hij twee jonge vrouwen horen opscheppen over hun seksuele escapades. De ene vertelde de andere dat zij eerder die dag nog een vluggertje had gehad op de huiskamertafel. (Het kon ook het aanrecht zijn geweest.) De vriend schepte zelf ook wel eens op over vluggertjes op tafels of aanrechten. Pornopunten, zo had hij verzonnen, zou je kunnen verdienen met seks op ongewone plekken, met verschillende keren seks in één etmaal, met seks met verschillende mensen, et cetera. Zoals het woord eigenlijk al aangeeft: hoe hoger het verzetje zou scoren op een porno-schaal hoe meer punten. Pornopunten leek hem iets waarop je trots kon zijn, wat je zou willen delen, kortom een gat in de markt.
Jammer genoeg kon hij het idee niet commercieel uitbaten. Het bestond namelijk al: in de vorm van een smartphone app. I Just Made Love heet de app met als ondertitel ‘Tell the world! … make everybody jealous!’ Gebruikers kunnen aan andere ingelogde gebruikers vertellen waar zij zojuist seks hadden (er zijn icoontjes voor ‘onder een boom’ of ‘in de auto’), of dat met een man of een vrouw (of allebei) was, in welk standje ze zaten en of ze een condoom erbij gebruikten. Op de site ijustmadelove.com kun je statistieken bekijken die de app bijhoudt: in de Verenigde Staten zit bijvoorbeeld in 19,4 procent van de aangemelde gevallen de vrouw bovenop. Het condoomgebruik is het hoogst in Vietnam. En in de buurt van mijn huis (ik heb de app gedownload om te controleren of hij werkt) had een homostel ‘harde sm!!’. Voor wat het waard is, en mocht u het willen weten.
Voor een artikel interviewde ik eens mensen die bewust celibatair waren omdat die levensstijl ze naar eigen zeggen meer creativiteit, energie en spiritualiteit gaf. Misschien kan er een op pandapunten gebaseerde app komen: I Didn’t Make Love, waarop mensen wereldwijd kunnen bijhouden hoe lang ze al droog staan en wellicht wat voor interessante dingen ze in de tijd hebben kunnen doen die anders maar zou opgaan aan seks. En als die er komt, hoe lang zou het duren voordat de I Just Made Love en I Didn’t Make Love apps worden gekoppeld aan Facebook en Twitter? Dan kunnen we eindelijk ook ons seksleven, net als ons ontbijt, wc-bezoek en bevallingsfoto’s, met alle vrienden delen. Wie wil dat nou niet.
________
Volg HP/De Tijd ook op Twitter.
