Dat schaliegas komt er, ook in Nederland
Eigenlijk deugt de kop van dit artikel niet. Want het schaliegas kómt niet, het is er al. In enorme hoeveelheden is de veronderstelling. Slochteren zal er niets bij blijken te zijn. Eenmaal gewonnen gaat het elk Nederlandse gezin honderden euro’s per jaar aan koopkracht opleveren. Alle energie wordt goedkoper, vooral ook het bedrijfsleven profiteert daarvan. En onze betalingsbalans fleurt er van op: we hoeven veel minder energie te importeren.
Maar we doen het niet, tot nu toe. De argumenten zijn, hoewel serieus te nemen, toch ook vooral emotioneel van aard. Want ze komen overwegend uit de milieuhoek. Het winnen van schaliegas berust op nieuwe technieken. In aardlagen ligt heel veel olie en gas opgesloten die voorheen niet winbaar werd geacht. Door nu die lagen te breken met een mix van water en chemicaliën komen olie en gas vrij. Dat lijkt een nogal robuust proces en dat is het ook. Vandaar de angst voor aardverzakkingen, waardoor wellicht kabelbreuken, vermenging met grondwater en verstoring van landschappen.
Chemicaliën
Zodra het woord chemicaliën in een discussie valt, zijn we tegen. Dat het woord een containerbegrip is voor allerlei zaken, waaronder voor stoffen die zich in uw tandpasta bevinden, doet dan niet ter zake. Aardverzakkingen, daarmee hebben we in Nederland ervaring. Ze doen zich in Groningen in enige mate voor omdat we Slochteren en omgeving leegzuigen.
Ook wordt tegengeworpen dat eerste schattingen vaak aanzienlijk optimistischer zijn dan latere. Zo leek het in Polen – op dit moment zo goed als helemaal afhankelijk van Russisch gas – eerst zo dat er voor liefst 300 jaar aan gas kon worden gewonnen. Inmiddels is dat bijgesteld naar 35 tot 65 jaar. Dat is ongeveer dezelfde impact die Slochteren kon hebben op ons land.
In de VS zijn ze inmiddels een stuk verder, zoals gebruikelijk. Daar heeft een afweging van voor- en nadelen plaatsgevonden. Als je dagelijks meer dan 11 miljoen vaten importeert terwijl ze ook uit eigen bodem zouden kunnen komen, dan is dat een erg overzichtelijke afweging. We zien de eerste Europese landen inmiddels voorzichtig overstag gaan, schaliegas en -olie helpen in de VS om serieuze economische groei te bereiken en de betalingsbalans op orde te brengen. Het concurrentievoordeel met Europa, dat denkt zich niets van die ontwikkelingen aan te kunnen trekken, groeit. Dat kan nooit lang duren, de risico’s komen in kaart en er komen, alles afwegende, oplossingen voor. Want zo gaat het altijd. National Geographic Channel heeft er een mooie – en objectieve – reportage over gemaakt, u vindt ‘m hier.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, DSM, Heineken, KPN, Shell en Unilever en is Long in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr Doom op Twitter.
———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter en Facebook.
