Waylon en de zielige ezeltjes
“Ik heb respect voor ezels,” zegt Waylon. Voor de TROS maakt hij met vriendin Annemijn een reis door Egypte als ambassadeur van Brooke, een stichting die opkomt voor paarden en ezels in landen waar deze van economisch belang zijn.
Het begon allemaal toen Waylon met zijn kersverse vriendinnetje Annemijn naar een zielige documentaire keek. Ze hadden samen gehuild op de bank. Zij wilde ooit iets voor die dieren doen, en hij kon zich daar alleen maar bij aansluiten. Het resultaat konden we zien in Meer dan muziek. Waylon bij Brooke Hospital-Egypte.
‘We want to see reality’
Het stel wordt naar een grote steenoven gebracht, waar ezels in extreme hitte stenen moeten versjouwen. Soms lijkt het iets te zwaar. We zien een shot van een jongen die een ezel slaat. Waylon is ontroerd en laat een traan. Overigens lijkt het hier verder goede handel; het is zwaar werk voor de mannen, maar er worden veel stenen gebakken en daar kunnen weer stevige huizen van worden gebouwd.
Op naar het ziekenhuis. Een verstandige dokter vertelt over haar vak en per ongeluk over een paard met brandwonden. De dokter raadt af om te kijken, maar Annemijn weet wat ze wil: ‘We want to see reality’. We zien een paard met gruwelijke verwondingen. Waylon begint opnieuw te huilen.
Spuitje
De climax van de trip is het ezeltje met een gebroken been. Dan weet je het al: dit ezeltje krijgt een spuitje. Waylon huilt, heeft zijn emoties niet meer onder controle, maar is gelukkig nog net scherp genoeg om als een soort Jezus naast het dier te gaan zitten als deze zijn laatste spuitje krijgt. Een integer laatste eerbetoon zoals alleen Waylon dat kan geven.
Rare dingen denken
Oh ja, Brooke biedt expertise en faciliteiten om te leren hoe mensen goed kunnen omgaan met hun dier. U kunt ze steunen. Met een ambassadeur als Waylon gaat u dat vast doen, want zoals hij terecht stelt: “Een ezel kan een ezel zijn en een paard een paard en wij zijn gewoon hetzelfde, alleen kunnen wij rare dingen denken”.
