De boodschap die Berlusconi heet
Gisteren was het een leuk dagje op de beurs, ik was door omstandigheden in staat om de hele dag achter de knoppen te zitten. Op de tussenstand in Italië dat Bersani dik zou gaan winnen vlogen de koersen omhoog. Toen het ‘s-middags duidelijk werd dat Berlusconi de Senaat zou kunnen grijpen, ging het weer als een speer omlaag.
Aan dit soort beweeglijkheid wordt flink verdiend. En dus ook verloren want op de beurs heeft elke winnaar een verliezer aan de andere kant van zijn transactie.
Maar laten we het eens hebben over het fenomeen dat zich nu in Italië manifesteert. Alle aandacht gaat naar Berlusconi. Met als goede tweede, ex aequo, de leider van de meer linkse coalitie Bersani en de komiek Grillo.
Over Monti hoor je weinig. Dat is tenminste vreemd.
Want deze redder van de Italiaanse economie, op het schild gehesen door al wat de wereld aan leiders te bieden heeft, is weggevaagd – hij haalt de 10 procent niet eens. Het staat me niet bij welke premier in welk Europees land ooit zo’n pak slaag kreeg. De boodschap moet zijn dat een technocraat – zoals Monti liefdevol wordt genoemd – nooit voldoende draagvlak zal kunnen creëren. Hij mocht even wat rommel opruimen. Maar zoals we allemaal weten ontstaat er waar dan ook altijd opnieuw rommel. Want daar blijken we dan toch gewoon van te houden.
Mark Rutte die de verkiezingen verliest van Youp van ‘t Hek, zoiets, want zelfs komiek Beppe Grillo blijft Monti voor.
Voor iedereen die het gevoel had en heeft dat het er in Europa in toenemende mate al lang niet meer democratisch aan toe gaat, moet dit een welkome uitkomst zijn. Zelfs als Berlusconi ‘m veroorzaakt. De twee komieken die Italië rijk is – Berlusconi en Grillo – zorgen voor een aardverschuiving en een wake up-call voor al die ongekozen types als Barroso en Draghi die dachten de dienst te kunnen uitmaken omdat het volk er niet genoeg van snapt. Zolang Europa democratisch is, kunnen we de komende jaren nog veel plezier beleven aan de verkiezingsuitslagen in vooral de zuidelijke landen.
