Waarom Emile Ratelband een knuffel verdient
Er zijn maar weinig mensen die een hoge pet op hebben van Emile Ratelband. Maar ik behoor tot die mensen, sinds ik hem ooit in een motivatieshow zag toen het even niet zo lekker ging met me. Na de show knapte ik op.
We weten allemaal dat Emile een hoop shit over zich heen heeft gekregen in zijn leven. Scheidingen, financiële tegenslag, arrestaties, talloze mislukte plannen. Hij heeft het er zelf naar gemaakt. Dat weet Emile. En het kan hem helemaal niets schelen, want hij weet waar het om draait: communicatie naar jezelf, door anders te denken en vooral positief te zijn. En natuurlijk om al die andere dooddoeners die hij jarenlang goed verkocht en waarschijnlijk nog steeds verkoopt.
Kantoorbaan, supermarkt of gewoon thuis lusteloos nietsen. Voor iedereen heeft Emile wijsheden en manieren in pacht waarmee je je negatieve gevoel volledig kan omdraaien. Ik, op dat moment een tikje lusteloos, gedesillusioneerd bestaan leidend, kon per toeval naar zijn show. Mijn insteek was niet bepaald om de avond serieus te nemen, maar om eens goed te lachen bij een voorstelling waarin de grootste tegenstrijdigheid ooit wordt tentoongespreid. Type de naam van Emile Ratelband in bij Google en je ziet in een oogopslag de resultaten van een niet bepaald positief en gelukkig bestaan. Een korte bloemlezing:
Emile Ratelband mag kinderen niet meer zien
Emile Ratelband en Moon gaan scheiden
Emile Ratelband opgepakt
Emile Ratelband dondert van een schans
Emile Ratelband in tranen om eenzaamheid
Ratelband niet door glas, wel in tranen
Tijdens zijn show, waarin hij over kolen liep en door ramen probeerde te springen, raakte ik onder de indruk. Die avond zag ik veel onzin, maar ook oprecht geloof in het creëren van positiviteit. Mijn cynisch gelach verstomde en ik raakte ontroerd door de tragiek. Emile die zo vol overtuiging zijn best stond te doen. Zijn eeuwige volharding dat hij degene is met de oplossing voor anderen, terwijl miljoenen zijn huilbuien op televisie zagen. Al moet hij het huilend als een kind bewijzen, de doodongelukkige Emile gaat jou positiviteit geven. Het keurige pak, dat eeuwige duimpje omhoog, uiteraard het getjakka! Het kreeg voor mij plotseling een heel andere lading. Ik zag een eenzame man, die zichzelf maar niet kan stoppen. Die man was er een stuk erger aan toe dan de mensen in de zaal.
Nu ik Emile op Twitter volg, wordt ik steeds meer geconfronteerd met zijn tragiek. Er wordt natuurlijk al jaren niet echt meer naar hem geluisterd maar dat wordt op zijn twitteraccount toch wel heel zichtbaar. Via sociale media probeert hij alsnog publiek te vinden. Emile volgt eigenhandig zo’n 56.000 mensen. Hij heeft dus 56.000 keer op ‘follow’ gedrukt. Voor iedere volger maakt hij bovendien tijd voor levensadviezen, terwijl hij ondertussen over persoonlijk leed vertelt. De man is met recht het allerbeste bewijs dat je ook met positief denken diep ongelukkig kunt zijn. Maar niemand stopt zijn gedachten dat hij mensen iets goeds kan brengen. Dat is mooi en tragisch tegelijk.
Onlangs las ik een artikel over Emile, waarin stond dat hij in z’n eentje al zijn spullen heeft verhuisd naar zijn nieuwe woning, die ergens in een buitengebied, ver van de bewoonde wereld staat. Emile twitterde een aantal foto’s waarop je hem bezig ziet met spullen sjouwen. Hij lacht breeduit op de foto’s, terwijl hij zich eigenlijk ongelooflijk in de steek gelaten voelt. Een golf van medelijden kwam bij me op. Ik hoop dat iemand hem snel een knuffel kan geven daar in zijn nieuwe huis en even zachtjes in zijn oor ‘Tsjakka’ kan fluisteren. Ook Emile Ratelband heeft wel eens eens een Emile Ratelband nodig.
