Kabinetsplannen: nietszeggend en alleen daarom al briljant
Gisteren werd openbaar gemaakt wat we allemaal al wisten. Wat dat betreft is het eigenlijk bijna elke dag Prinsjesdag. Heel even had ik hoop dat het kabinet het moment zou aangrijpen om een Marco-van-Bastentje te doen: gewoon toegeven dat het op deze manier niets zal worden en de bal terugspelen op jezelf. Jíj bent het probleem, en dus de oplossing.
Minister Dijsselbloem c.s. hebben de facto – en omdat ze de Tweede Kamer achter zich hadden ook de jure – het land kapotbezuinigd en ons vertrouwen gebroken. Terwijl Frankrijk en Italië heel vertrouwd opwaarts willen uitbreken uit de Brusselse 3 procent-norm heeft Nederland dat neerwaarts gedaan. Volgend jaar zitten we op een tekort van 2,2 procent, hard op weg om weer het braafste jongetje van de klas te worden. Dat het zo hard zou gaan heeft ook Jeroen Dijsselbloem verrast. Die dingen gaan met zichzelf op de loop als je ze initieert en intussen eigenlijk niet weet waar je mee bezig bent en wat de gevolgen zullen zijn.
Al die tijd vraag ik me af wat er op tegen zou zijn, nu de staat zo goed als geen rente hoeft te betalen, om dit moment te gebruiken om een serieus bedrag uit de markt te halen om de economie te stimuleren. Zet de rente – hoewel te verwaarlozen – voor tien jaar vast, en weet dat er de komende jaren alles aan wordt gedaan om de inflatie naar een hoger peil te trekken. Als dat inderdaad gebeurt, dan zullen deze staatsleningen over een paar jaar met een flinke korting op de beurs verhandelbaar zijn, en met die korting koopt de staat ze gewoon weer terug. Dan heb je per saldo dus niet bijvoorbeeld 25 miljard geleend, het blijkt achteraf maar 15 tot 20 miljard te zijn. Leer van het internationale bedrijfsleven, daar doen ze dit al jaren: je eigen schuld met korting terugkopen.
Sowieso hebben we, door 0,8 procent onder de Brusselse norm te blijven, zo’n vijf miljard ruimte om te experimenteren. Maar dat doen we niet, we gaan er immers allemaal een paar tientjes op vooruit na eerst jaren voor honderden euro’s lichter te zijn gemaakt. Intussen faalangstig ons geld oppottend dat door dat beetje inflatie, een te verwaarlozen rente en een heffing van 1,2 procent in Box III steeds minder waard wordt.
Nu het kabinet dit soort dingen uiteraard niet zal doen, is het vertrouwenwekkend dat we op basis van de plannen weten dat er eigenlijk zo goed als niets gebeurt op het vlak van echte hervormingen. Er wordt vooral naar het buitenland gewezen, zo van: daar zijn er zoveel niet in te schatten invloeden dat het eigenlijk geen zin heeft om daar als Nederland zelfstandig iets tegenover te willen stellen. Dat is een briljante vondst, en die getuigt van diepe zelfkennis: we zitten daar dan wel, als kabinet, maar het overvalt ons ook steeds weer. We laten het aan de rest van de wereld over om ons – positief of negatief, dat is nog even moeilijk te zeggen – te laten verrassen.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, ASML, DSM, Heineken, Philips, SBM, Shell en Unilever en is short in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr. Doom op Twitter.
