Spring naar de content

Thony uit Goes: hommeles in homoland

Sinds anderhalve week zit ik in een Game of Thrones-vacuüm. Dat wil zeggen: na er jaren mijn neus voor opgehaald te hebben, slurpen de zeven koninkrijken alle uren op die ik niet aan werken en slapen besteed. Maar in een paar loze minuten glipt er soms een artikel tussendoor, zoals dat over de 19-jarige Thony uit Goes die – halleluja! – van de vreselijke ziekte homoseksualiteit genas.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Lisa Bouyeure

De blonde, breed lachende christen Charlotte tekende het tragische lotgeval van de jonge Zeeuw op. Hij verkleedde zich als vrouw, danste op podia, gebruikte harddrugs en had vriendje na vriendje. In ‘homoland’, zo stond er, gaan die dingen nu eenmaal razendsnel. Maar de verlossing was nabij. God de vader kwam in hoogsteigen persoon een ordinaire gayclub in Brussel binnenwandelen, waar op dat moment een banaal feest aan de gang was. Hij pakte het jonge snoepje bij zijn nekvel en zette hem terug in de kerkbank. Nu hoopt Thony, die helemaal warm wordt van binnen als hij aan de hemel denkt, ooit een vrouw te krijgen. Eind goed al goed.

Beam me up, Goddy
Het opbeurende artikel komt uit de koker van BEAM, wat vroeger EO-jongeren heette. Op de website staat onder meer een recensie van de nieuwe glossy Jezus, ‘vooral voor de intellectuele hipsterchristen’, en een brief van Ymkje (17) die na een heftige sportblessure ‘ontzettend boos op God’ was. Haar ‘Hemelse Papa’ had toch wel kunnen bedenken dat ze niet zou luisteren naar de artsen die zes weken rust adviseerden? Na vier weken begon ze weer met korfbal, ‘jankend en niet zulke nette woorden schreeuwend van de pijn.’ ‘Ik was zo boos op u Heer, ik snapte u gewoon niet!’

Ik snapte Ymkje, Charlotte en alle andere godvrezende, Jezus uitstralende en het evangelie verspreidende tieners en twintigers niet. Maar – vrijheid blijheid – dat hoefde gelukkig ook niet. Mijn eigen tante had al jaren een relatie met een vrouw toen ze allebei God vonden, naar een geloofsgemeenschap in het zuiden van Frankrijk verhuisden en voortaan als huisgenoten door het leven besloten te gaan. Accepteren en begrijpen zijn twee verschillende dingen. Whatever floats your boat.

Wat ik niet begrijp en ook niet accepteer is dat een met belastinggeld gesubsidieerde omroep moralistische stukken publiceert waarin gepredikt wordt dat homoseksualiteit een uit te bannen kwaad is, doorspekt met zoveel clichés over homo’s dat RuPaul er een puntje aan kan zuigen. Want je zou het niet zeggen, maar homo’s zijn net mensen. Zoals mijn aangenomen arrière-grand-père met golvend grijs haar die zijn oude dag slijt met tennis en filmhuisbezoek, de grote gespierde vader van mijn jeugdvriendinnetje, de groenteboer op de hoek en de toegewijde jonge christen. En het hemelse homoland, waar iedereen rondloopt met pupillen als schoteltjes en zijn lul uit zijn broek, is net zo fictief als de zeven koninkrijken van Westeros. Alleen een stuk minder leuk om naar te kijken.