bron: wouter verburgt

Peter Donkersloot: een mateloos leven

In de autobiografie van schilder Peter Donkersloot is het never a dull moment: hij schrijft openhartig over zijn moeizame jeugd, drank- en drugsgebruik, verhoudingen met vrouwen en zakelijke tegenslagen – met aanstekelijk optimisme.

Gepubliceerd op: 16/04 | 2024 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Cultuur

door Thomas van den Bergh

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

De beruchte aanslag op Rob Scholte is net vier maanden oud als collega-schilder Peter Donkersloot (1959) een zoveelste van drank en coke vergeven nacht in gaat. Na de opening van een expositie in het Haagse Des Indes verplaatst een gezelschap van vrienden, verdwaald kunstvolk en halve junkies zich naar Amsterdam, waar ze eerst dineren in restaurant Tartufo, vervolgens uitgebreid innemen in de kroeg, en ten slotte op de bank belanden van Donkersloots appartement annex atelier aan de Herengracht. Daar snuiven en drinken schrijver Joost Zwagerman, journalist Ad Fransen en kunstenaar Jurriaan van Hall samen met de hoofdpersoon tot het ochtendgloren, onderwijl slap ouwehoerend “over seks en vrouwen, teleurstellende relaties en geheime liefdes. Het bekende cokegelul. En wéér was het over de aanslag gegaan natuurlijk.”

Zo begint Het jongetje dat schilder werd van Peter Donkersloot, de man die zich in de jaren tachtig en negentig ontwikkelde tot razend populaire ‘societykunstenaar’ (zijn woord): ‘een schilder voor de gewone, de hardwerkende en de gewone hardwerkende rijke man en vrouw’. Met merkbaar genoegen schetst Donkersloot zijn troosteloze nachtleven, dat compleet in het teken staat van wodka en ‘dingetjes’, zoals hij de envelopjes met wit poeder noemt. Daarmee tekent hij niet alleen een weinig verhullend beeld van het Amsterdamse uitgaansleven van eind twintigste eeuw dat zich afspeelde rond fameuze tenten als l’Entrée, Oblomow en Richter, maar ook een meedogenloos zelfportret. “De volgende dag dronken we in een hel van neuskorsten en migraine, omringd door tekenen van mislukte seks, met gesloten gordijnen een bierglas vol koude witte wijn tegen het kotsen.”