Spring naar de content

Doe ons ook een Koning Boris!

Het kan verkeren: ergens in die duistere jaren zeventig ging ik regelmatig naar Londen, in de hoedanigheid van vieze, pervetine en rattengif snuivende punker met een groene hanenkam, gedrapeerd in vodden met meer gaten dan stof. Ik meende dat Margaret Thatcher erger was dan Hitler, Stalin en Pol Pot bij elkaar. Nu, bijna veertig jaar later, ben ik hartstikke blij dat de Tories hebben gewonnen en dat die enge breedbekkikker van een Miliband is opgestapt. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, zeg ik altijd maar als mensen mij meewarig vragen naar mijn transformatie.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Arthur van Amerongen

Die Cameron vind ik overigens maar een blotebillengezicht hebben. Ik moet altijd aan het spelletje soggy biscuit denken als ik zijn jukbeen-uitgedaagde toet zie. Een van mijn beste vrienden is Peter en die heeft net als Cameron een Eton en Oxbridge-achtergrond. Hij vertelde mij over soggy biscuit toen we samen in Jeruzalem studeerden. Een groepje kostschooljongeren gaat rond een cracker of een beschuitje staan, met de stijve pielemuis in de hand. Vervolgens moeten ze razendsnel gaan onaneren, met het beschuitje als doelwit. Wie als laatste aan zijn gerief komt, moet het voedzame hapje veroberen. Ik denk dat Cameron expres altijd de laatste was, gewoon omdat-ie van crackers houdt.

Het is dus niet zo dat ik zo heel erg dol ben op de Tories hoor, daar ben ik net iets te reactionair anarcho-liberaal voor (een term die bedacht is door Bas Paternotte, de roemruchte adjunct-hoofdredacteur van The Post Online).

Het leedvermaak dat ik koester vanwege het opstappend van Red Ed, de joodse mohammedanenknuffelaar, is enorm. Ik lees dagelijk de Daily Mail, een heerlijke krant, en die houdt precies bij wat Labour allemaal deed, doet en/of belooft om de Vijfde Colonne te plezieren. Het laatste wapenfeit in het behagen van het stemvee was een gezellig verkiezingsavondje, waarbij de mannen van de vrouwen werd gescheiden. Ik heb die ellende vaak meegemaakt op islamitische lezingen. Dan zag ik steeds allemaal driftige haatbaardjes schreeuwen tegen vrouwen dat ze aan de ene kant moet gaan zitten, of liever: helemaal achteraan, met een gordijn ertussen. Deze mannen zijn geobsedeerd door seks. Dat bleek wel weer uit het enorme schandaal met die bende Paki’s die jarenlang blonde minderjarige meisjes hadden verkracht, met medeweten van de betrokken autoriteiten. Labour-achtigen veegden dat enorme schandaal onder het tapijt vanwege racisme. Bovendien kon het slecht uitstralen op de islam en dus op Labour.

Het goeie van de Daily Mail, die maar 2,20 eurootjes kost in de Algarve en al om 10 uur in de schappen ligt van mijn kiosk, is dat die al die wantoestanden gedetailleerd opschrijft. Bovendien schrijft de Mail schitterend over cricket, voetbal, theater, film en literatuur. Ik geef schoorvoetend toe dat ik ook nog steeds linkse kranten als Le Monde en El País lees, want ik ben natuurlijk niet van de straat.

Vroeger las ik The Independent en The Guardian nog, maar dat zijn nu onleesbare spreekbuizen van het politiek-correcte establishment dat eist dat de christelijke feestdagen niet meer gevierd worden (want kwetsend en uitsluitend), dat het Offerfeest daarentegen een officiële Engelse feestdag moet worden en dat we niet langer de term man en vrouw mogen gebruiken omdat dat te genderbepalend is. Samen met hun mohammedaanse handlangers hollen de Weg met Ons-gekkies Engeland van binnen uit.

Nee, dan Boris Johnson! De burgemeester van Londen is natuurlijk de grote winnaar van de verkiezingen want zonder die kanjer was het Cameron niet gelukt. Wat een politiek beest is Boris! Hij heeft overal schijt aan, is vreselijk geestig en erudiet, en vermoedelijk een ramp voor zijn persvoorlichter. Ik moet weleens aan Jeremy Clarkson denken als ik Boris bezig zie, maar Jeremy is natuurlijk een proleet van de straat terwijl Johnson net als Cameron Eton/Oxbridge is. Hadden wij maar zo iemand in Nederland! Engeland is een rampspoed bespaard gebleven dankzij Koning Boris. Ik denk dat ik zo maar eens mijn oude held Johnny Rotten ga bellen, die zag ik net feestend voorbijkomen op de BBC, met een Tory-hoedje op.