De discussie over migranten wordt aangevoerd door irrationele huilebalken
Los van afgedragen damesondergoed, expliciete naaktselfies, blikken erwtensoep, recepten voor speculaas, speeltjes voor mijn honden en aangetekende smeekbedes van de Bond Tegen het Vloeken (of ik Zijn Naam in Godsnaam niet meer ijdel wil gebruiken in deze polemiek) krijg ik stapels haatmail uit Nederland en daar ben ik uiteindelijk het blijste mee want daar doe ik het allemaal voor.
De afgelopen week schreef een juffrouw mij: ‘Drs. Van Amerongen, u bent een enge nare boze blanke man van middelbare leeftijd en u heeft geen enkel recht om in de ooit zo keurige Haagse Post notabene vanuit het veilige & zonnige Portugal over de toestand in Nederland te schrijven, en al helemaal niet over Zwarte Piet en vluchtelingen.’
Ik vermoed dat deze querulante de deurmatten van het RIAGG, de Sociale Dienst en de Tijdelijke Overbruggings Afdeling van de Spoedeisende Psychiatrie te 020 in haar eentje heeft versleten en het is voor mijn gemoedsrust daarom beter niet in te gaan op deze kwetsende lariekoek want voor je het weet staat zo’n helleveeg met een bijl te zwaaien voor mijn nederige optrekje.
Ik had eigenlijk al een vlammend vertoog klaarliggen over de kwestie der migranten, maar dat verdween in de digitale prullenbak. Het kwam erop neer dat ik als een adelaar hoog in het zwerk de kakelende kuikentjes en andersoortig pluimvee in de polder een blik waardig gunde en dacht: mijn God, mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk.
Ik begreep zelfs dat Kim Holland vluchtelingen in huis wil halen, bij voorkeur uit Nigeria en wel leden van de Hausa-stam in de aanstootgevende leeftijd en dat Jan Smit een doos paling naar Kos heeft gestuurd. Nederland is de risee van Europa geworden en niet alleen qua voetbal. De collectieve rouwhysterie is niet meer te harden. Ik wil het daarom ook niet meer hebben over Aylan Kurdi want daar valt gewoon niks zinnigs over te zeggen en ik wil er mijn knoestige verweerde knuisten niet aan verbranden.
De druppel was voor mij het stuk van Simone van Saarloos in nrc.next. Ze verzint daar dat Aylan in 2031 een van de beste studenten van Canada is geworden. Ze schrijft nog net niet dat hij premier van Canada wordt. Ook schrijft ze niet dat het de schuld van Wilders is dat de briljante loopbaan van Aylan letterlijk en figuurlijk in het water is gevallen maar je hoort het haar wel denken. Man man, wat een waanzin.
Op zulke momenten denk ik: jezuschristusallemachtig, leefden Rudy Kousbroek, Gerrit Komrij, W.F. Hermans, Jacques Gans en Ischa Meijer nog maar, van die raspolemisten die virtuoos schreven en zich niet lieten leiden door goedkope emoties. Polemisten zijn niet op de wereld gekomen om vrienden te maken. De Brede Maatschappelijke Discussie over de migranten wordt in Nederland aangevoerd door Schoevers-lichtgewichten van het kaliber Sunny Bergman, Simone van Saarloos en Sylvana Simons: irrationele huilebalken die nog geen zin fatsoenlijk aan elkaar kunnen breien en verdrinken in hun tranenwaterval.
Ik schreef de bipolair gestoorde juffrouw: ‘Dierbare querulante. U heeft helemaal gelijk. Ik heb mijn hartverscheurende vertoog over het jongetje Aylan Kurdi daarom weggesmeten en ik ga nu naar het strand een visje verorberen, een glaasje (of twee) vinho verde naar binnen hakken en daarna ga ik eens een heilzame siësta houden. Vanavond is er ongetwijfeld een fijn fadoconcert op het dorp en daarna trek ik mij terug in mijn hut om naar Narcos te kijken. Daarna wieg (proest) ik mijzelf in slaap. Mijn mening over Aylan Kurdi mag mij gestolen worden, desnoods door Klaas Vaak.’
