Nee mevrouw agent, niet alle mannen zijn zo
Alle mannen zijn zo. En een vrouw kan verwachten dat een man seks met haar wil als ze hem haar huis binnenlaat. Dat was de reactie van een politieagente toen Anke Laterveer aangifte kwam doen van aanranding door haar date, een hardleers type dat het woord ‘nee’ niet scheen te kennen en het ondanks herhaaldelijk verzoek vertikte om op te krassen. Wat had ze trouwens aan? En had ze gedronken? De comedian deed deze week haar verhaal op VARA-opinieblog Joop en schoof gisteravond aan bij Pauw. Ook journalisten Hadjar Benmiloud en Rosa Timmer kregen na aanranding te maken met onwillende en onwetende politieagenten.
Onvrijwillige seks met iemand met wie je potentieel vrijwillige seks had kunnen hebben, zoals in het geval van Laterveer, wordt niet door iedereen als aanranding of verkrachting gezien. De reacties op Twitter na de uitzending gisteravond waren op zijn zachts gezegd hemeltergend génant en gevoelloos. Ook Lena Dunham kreeg een enorme berg vuilnis over zich heen nadat ze in haar boek Not That Kind of Girl een sekservaring tijdens haar studententijd als verkrachting had durven te bestempelen. ‘Gewoon slechte seks’ noemde Sylvia Witteman het in een recensie in de Volkskrant, en ‘een diepe belediging voor vrouwen die daadwerkelijk verkracht zijn’. De man in kwestie was een ‘onfortuinlijke neuker’.
Barry, zoals Dunham de man om privacyredenen doopte, stak onverwachts zijn vingers bij haar naar binnen toen ze op een parkeerplaats zat te plassen, ook al had ze hem verzocht de andere kant op te kijken. Als ze erna toch met hem in bed belandt, doet hij stiekem het condoom af. Het neuken zelf was dan misschien vrijwillig, daar had Dunham zichzelf en Barry op dat moment in ieder geval van proberen te overtuigen, maar neuken zonder condoom was dat zeker niet. Toch valt haar verhaal voor veel mensen in het grijze ‘stel je niet aan zeg, shit happens’-gebied.
Net als de date van Laterveer lijkt Barry niet op het prototype aanrander: de onbekende geilaard die op een mistige avond hijgend uit de bosjes komt springen en zijn weerloze slachtoffer van haar fiets trekt. Maar misschien moeten we sowieso eens afstappen van dat soort aanrandingsclichés. Dat je geen nee meer kunt zeggen als je aanvankelijk ja zei bijvoorbeeld, en dat je er met een kort rokje en een bedwelmde geest misschien ook wel een beetje om gevraagd hebt. Of dat de dader altijd een man is en het slachtoffer een vrouw, en dat je een lachertje bent als je geen rode oortjes krijgt van andermans natte jongensdroom.
Deze week liet behalve Laterveer ook aanrandingsslachtoffer Walter Hoogerbeets van zich horen. Een zeldzaam en noodzakelijk geluid van de andere kant. Hij werd in een bruine kroeg herhaaldelijk betast en in zijn kruis gegrepen door een man die niet wilde geloven dat hij hetero was – alsof een simpele afwijzing niet voldoende had moeten zijn. Toen Hoogerbeets zijn aanrander buiten confronteerde zei die triomfantelijk: ‘Dan gaan we toch naar het politiebureau, kun je aangifte doen.’ Maar zover kwam het niet. En wat zou de dienstdoende agent gezegd hebben? Misschien wel dat alle mannen nu eenmaal zo zijn.
