België hinkt bij herdenking Brussel op twee gedachten
Op luchthaven Zaventem en metrostation Maalbeek in Brussel zijn de aanslagen van precies een jaar geleden herdacht. Met de klok van 22 maart 2016 in gedachte zijn de 32 doden op een humane en realistische manier gememoreerd, maar was er ook minister die sprak over ‘jihadkanker’ in de Belgische samenleving.
Het is klokslag 7u58 wanneer er vandaag op luchthaven Zaventem een lange stilte valt. Het contrast met precies een jaar geleden kan niet groter zijn. Op hetzelfde tijdstip, op 22 maart 2016, ontploffen twee bommen in de vertrekhal. Zestien mensen vinden de dood. De chaos is gigantisch, en de schok is groot wanneer om 9u11 een zelfmoordterrorist zich bij het metrostation Maalbeek opblaast.
Na de minuut stilte op Zaventem en de tweede inhuldiging van het herinneringsstandbeeld Flight in mind – dat eerst in de vertrekhal stond en beschadigd raakte – reist de Belgische koning Filip en andere aanwezigen de metro naar Maalbeek. Daar is een nieuwe minuut stilte en mooie woorden. Nooit zullen de slachtoffers en de 324 gewonden vergeten worden.
Rumoer
Contrasterend op de rust op station Maalbeek tijdens de minuut stilte staat het rumoer op straat. De openbaar vervoerder van Brussel heeft namelijk de bestuurders van bussen, trams en metro’s gevraagd om te toeteren en reizigers om te applaudisseren. Al is dat is niet het enige contrast. Zo blijkt aan de vooravond van de herdenking dat er nog veel slachtoffers naast lichamelijke en psychische schade kampen met verzekeringsproblemen.
Jihadkanker
Daarnaast staat er op de herdenkingsochtend een groot interview in de Belgische krant De Morgen met de minister van Buitenlandse Zaken, Jan Jambon. Hij erkent de vrees dat België na de aanslagen van een jaar geleden een politiestaat is geworden. “Ik wil geen politiestaat, maar zo makkelijk is het niet,” zegt hij in een uitgebreid interview. “Deuren inbeuken moet, maar volstaat niet om Molenbeek er bovenop te helpen”, vindt de minister. “De uitdaging is om de harten van jonge moslims terug te winnen. Maar ze moeten beseffen: die jihadkanker gaan we uitroeien. Enige pijn en ongemak vallen niet te vermijden.”
Het zijn keiharde uitspraken, die niet stroken met de begripvolle en humane herdenkingen op Zaventem en Maalbeek. Het toont aan dat België nog niet volledig bijgekomen is van de schrik en duidelijk op twee gedachten hinkt in het verwerkingsproces.
