Spring naar de content
bron: Pexels

De millennial kun je tenminste veilig beledigen

“Wat doe jij eigenlijk voor de kost?” vroeg een collega van mijn neefje met Twentse tongval. “Ik ben media-analist,” zei ik. “Ik schrijf nieuwssamenvattingen voor grote bedrijven,” voegde ik eraan toe om de immers bekende vervolgvraag voor te zijn. “Nou, prachtig voor je. Mijn naam is Heiko en ik ben visboer op de markt.” Heiko begreep er niets van dat ik in Amsterdam op een appartement wil wonen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

Te druk, geen tuin en vooral: ver weg van de Duitse autobahn waar je zo lekker kunt doorgassen. Voetballen (voor mietjes) en lezen (saai) had hij niks mee, hij bokste liever en sleutelde graag aan zijn auto. Nee, we hadden anders dan trek in bier (‘Grolsch bier is gezond, Heineken smekt noar stront’) weinig gemeen. Desondanks worden we regelmatig op een hoop gegooid. Door mensen die stukken over millennials schrijven en diegene die zich daar tegen verweren. En door marketeers en HR-mensen die de millennial als uniek diersoort beschouwen.

Veilig beledigen

Onzin natuurlijk. Alle mensen in een leeftijdscohort van 20 jaar – alleen in Nederland al zo’n 3,5 miljoen mensen – dezelfde eigenschappen toedichten heeft net zoveel waarheidswaarde als de overtuiging dat de aarde plat is. En toch gebeurt het aan de lopende band. De millennial (20-40 jaar) is lui, beschermd opgevoed, kan niet omgaan met autoriteit, is snel verveeld en wil daarom alleen flexen, kijkt de godganse dag op zijn iPhone, drinkt ingewikkelde lattes met amandelmelk en eindigt de dag met een gin-tonic. Het is veilig beledigen.

Wanneer je in de media zou schrijven dat ‘alle moslims lui zijn’, ‘alle mannen verkrachters zijn’, ‘elke vrouw liegt’, ‘iedere Brit alcoholist is’ of ‘elke blanke een autoriteitsprobleem heeft’ word je niet serieus genomen. En terecht. Maar generaliserend gelul over een door twee Amerikanen verzonnen generatie is prima. Waarschijnlijk omdat niemand zich aangesproken voelt.

De meeste millennialschetsen hebben betrekking op hoogopgeleide stadsjongeren of beter gezegd, een slap aftreksel daarvan. Vandaar dat, naast een paar columnisten, niemand zich al teveel aan lijkt te trekken van de beschuldigingen. En die jonge columnisten grijpen het onderwerp vaak aan om uit te leggen dat babyboomers de schuld zijn van de financiële crisis, onbetaalbare huizen, flexibilisering van de huizenmarkt, een kapot milieu en de malaise bij het Nederlands elftal. En hoewel dat gehakketak tussen generaties soms vermakelijk is, lost het natuurlijk geen enkel vraagstuk op en leidt het af van relevante vraagstukken.

Schreeuwen helpt niet

Want het is niet zo bijster interessant om te weten wie er schuld heeft aan het tekort aan betaalbare woningen, maar wel hoe we er als samenleving voor kunnen zorgen dat er genoeg betaalbare woningen zijn. Door te bouwen bijvoorbeeld. En hoe krijgen we voldoende metselaars en timmermannen om al die huizen te bouwen? Want daar zit wel een probleem, volgens het UWV.

Dan kun je wel tegen jongeren schreeuwen dat ze lui en verwend zijn, maar daar krijg je geen timmermannen of metselaars mee. Hoogstens kun je veel jongeren (of werkloze ouderen) verwijten dat ze twee linkerhanden hebben of hun handen verkeerd inzetten. Bijvoorbeeld als stukjestikkers.

Daar zijn er zoveel van dat HP/De Tijd, het alombekende lijfblad van de millennial, deze maand met een millennialspecial komt. Heb geen idee wat erin staat, maar allicht allemaal interessante visies op de echt grote problemen van deze tijd. En waarom het dan een millennialspecial heet? Simpelweg, omdat alles met ‘millennial’ in de titel lekker verkoopt. Zelfs ouderwets papier waar je na gebruik de vis in kunt verpakken.

Onderwerpen