Spring naar de content
bron: ANP/Catrinus van der Veen

Vriend & vijand over Gerard Spong: ‘Hij schuwt de rafelranden van de wet niet’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Astrid Theunissen
Deze maand zit topadvocaat Gerard Spong (71) 45 jaar in het vak. Vriend & vijand over de vlijmscherpe en eigenzinnige strafpleiter vol branie en bravoure, die nooit zal stoppen met werken en wiens brievenbundeling met misdaadjournalist Peter R. De Vries PS: dit is vertrouwelijk… vandaag (dinsdag, red.) verschijnt. ‘Hij schuwt de rafelranden van de wet en het recht niet.’ “Hij woont boven het kantoor. ’s Ochtends knipt hij stipt om acht uur de lichten aan en gaat aan het werk. Tijdens de gezamenlijke lunch om half een bespreken we de prangende juridische zaken en verkneukelt Gerard zich ook graag over seksuele escapades van anderen. Hij is doorgaans goedgemutst, maar als hem iets dwarszit, wordt hij stil. Boos wordt hij nooit. Hij geeft kantoorgenoten altijd stimulerende feedback. Stipt om zes uur vertrekt hij naar de sportschool om te spinnen. Maar een zaak laat hem niet los. Soms komt hij na het sporten terug en zegt hij: ‘Ik heb de oplossing gevonden.’ “Gerard is een zeer gedreven advocaat die elke dag werkt, het liefst in het weekend, want als niemand hem stoort, is hij het meest creatief. Zijn volhardendheid heeft er onder meer voor gezorgd dat Nederlanders tegenwoordig recht hebben op rechtsbijstand tijdens het politieverhoor. Gerard heeft daar al 25 jaar geleden bij herhaling op gehamerd in cassatie- schrifturen. Lange tijd ving hij bot, maar in 2009 kreeg hij toch gelijk. In 2017 is dat recht in de wet verankerd.” Jan-Hein van Dijk, sinds 2004 werkzaam bij Spong Advocaten “Gerard is werkelijk dol op strafrecht en alles wat daaraan verwant is. Ik moest in tegenstelling tot Gerard met pensioen en wip vaak bij hem langs op kantoor. Dan tref ik hem aan een bureau dat is bezaaid met wetboeken, aantekeningen, internationale uitwisselingsverdragen, nog meer verdragen, voorzien van gele plakkertjes. Daar zit hij dan in zijn mooiste pak. Anytime draagt hij een mooi pak met een heel mooie das. Hij is dol op Dior en hij is dol op zijn vak.” Frits Lauwaars, oud-rechter te Amsterdam In 1976 was strafrecht nog een enigszins smoezelige aangelegenheid. Om af te komen van dat beeld, wilde de Orde van Advocaten gescreende koppels strafrechtadvocaten samenstellen en in een net kantoor zetten. Ik had me aangemeld voor dat experiment, Gerard ook, vanuit Paramaribo waar hij werkte bij Lim A Po. In dat kantoor werd hoofdzakelijk civiel recht gedaan. Gerard wilde strafrecht doen – daar was hij drie jaar eerder in Amsterdam op afgestudeerd. “Volgens de psychologische test waren wij complementair, dus kregen we als jonkies ons eigen kantoor, het stempel ‘nette strafadvocaten’ en – zo nodig – financiële steun van het ministerie. Bij de eerste ontmoeting bleken we inderdaad heel andere types. Gerard was mijns inziens nogal nerveus gekleed, met van die glimmende laarsjes die ik nooit zou dragen. Ik dacht niet aan een homo. Ik dacht: dat zullen de Surinaamse mores wel zijn. “We konden het prima met elkaar vinden en vulden elkaar, zoals was voorzien, goed aan. Het werd al snel duidelijk dat Gerard sterk was in de zogenaamde ‘bloed-aan- de-muurzaken’ dus die deed hij – en later ook cassatiezaken, waarin hij bijzonder begaafd bleek. Mijn talent lag in ‘balletje-balletjezaken’, de fraudezaken. Het derde jaar maakten we al dikke winst en breidden we uit met vijf advocaten. We hebben bijna 25 jaar samen een kantoor gehad.” Mischa Wladimiroff, advocaat “Gerard is op zijn best als er pressie op een zaak ligt en er veel media-aandacht voor is, zoals bij het Octopusproces. Tijdens die langdurige zaak hebben we elkaar leren kennen en ontwikkelden we sympathie voor elkaar. Ik zag zijn mondhoeken omkrullen als Fred Teeven weer eens ruzie had met Piet Doedens of Bram Moszkowicz en ik riep dat het weer tijd was ‘om thee te drinken’. Ik keek geamuseerd toe hoe Gerard met zijn glimmende oogjes en glimmende kop vette haren vervolgens in de gang aandacht stond te vangen met een rubberen octopusje, en ik genoot van zijn tongue-in-cheek opmerkingen. “Als rechter vond ik Gerard juridisch spannend. Met een schitterend, fel pleidooi tegen het inzetten van kroongetuigen dwong hij mij – of beter de rechtbank – destijds om onze standpunten voor het in- zetten van kroongetuigen aan te scherpen. “Gerard heeft het niveau van de rechtspraak opgekrikt. De meeste rechters bereiden zich nog beter voor als ze weten dat hij de verdediging voert, omdat hij in negen van de tien gevallen met iets komt waaraan de rechter nog niet heeft gedacht. Hij wordt zeer gewaardeerd om zijn juridische spitsvondigheden, maar ook om zijn heldere betogen. “Hij staat wel erg strak voor zijn cliënt. Daar hebben rechters, ook ik, aan moeten wennen. Met Spong in de rechtszaal ging het niet meer in de eerste plaats om waarheidsvinding. Rechters werden voortdurend geconfronteerd met de stelling dat het bewijs onrechtmatig verkregen was, en het OM werd te kakken gezet. Dat zorgde voor irritatie.” Frits Lauwaars “Spong had een briefje van een verdachte in volledige beperkingen naar buiten gesmokkeld. Dat bevatte een dreigende mededeling voor een mogelijke getuige, maar het briefje werd onderschept en Spong kwam voor de tuchtrechter. Daar stelde hij dat het bewijs voor zijn betrokkenheid als ‘postbode’ onrechtmatig was verkregen; de vertrouwelijkheid tussen advocaat en cliënt was geschonden. Het bewijs mocht niet worden gebruikt. Spong ging ten onrechte vrijuit. Triomfantelijk zei hij: ‘Zie je wel! Ik heb niets misdaan!’ Terwijl vrijspraak natuurlijk geen onschuld betekent.” Hendrik Kaptein, rechtsfilosoof, auteur Kwade zaken – De moraal van het juridisch beroep “De wenkbrauwen van Gerard Spong staan altijd in de ‘fuck you-stand’. Dat mag ik wel. Hij doet mij dan denken aan mijn oom Willem Oltmans, die eens tegen mij zei: ‘Ik naai iedereen en iedereen aan elkaar.’” Theodor Holman, Het Parool, 30 mei 2013  “Op een dag stond de leuze ‘Vrouwenhater’ op de gevel van ons kantoor gekalkt. Gerard pleitte toen voor een omgangsregeling voor een incestpleger met het kind dat hij had verwekt bij zijn minderjarige dochter. ‘Ook een incestpleger heeft recht op een gezinsleven,’ stelde hij. “Gerard was in het verleden soms wat ongeremd in zijn uitlatingen en hield in dat opzicht nog weleens onvoldoende afstand tot cliënt. Hij had ook volstrekt niet door dat het in zedenzaken verstandig was om als advocaat in je uitlatingen enig mededogen te laten doorklinken voor het slachtoffer. Toen hij ‘Vrouwenhater’ op de gevel zag, vroeg hij werkelijk welgemeend: ‘Hebben jullie dat gedaan voor mijn verjaardag?’ Daar moesten wij dan weer hard om lachen.” Mischa Wladimiroff “Spong bagatelliseerde incest. Hij zei: ‘De oude Grieken vonden het prima.’ Dat leidde tot een confrontatie. Ik zei tegen hem: ‘Het is niet aan de advocaat om hedendaags onrecht en leed te relativeren aan de hand van wat vroeger en elders werd gevonden – anders kun je kannibalisme ook goedpraten.’ Spong is juridisch en technisch zeer goed, soms aan de partijdige kant en daarbij de (rafel)randen van de wet en het recht niet schuwend.” Hendrik Kaptein “Op een gegeven moment lazen we in de krant Gerards zwembroekjesverhaal. Hij had een journalist verteld hoe hij aan de rand van een Braziliaans zwembad buikschuddend van de lach had vernomen dat een Nederlandse officier van justitie in het valletje was gelopen dat hij voor haar had uitgezet, waardoor zijn Colombiaanse cliënt, verdacht van grootscheepse cocaïnehandel, vrijuit ging. Dat je je verkneukelt om een vormfout, dat verkondigt een ad- vocaat niet! Gerard wel. Na het zoveelste krantenverhaal waarmee wij als kantoor minder gelukkig waren, eisten we dat hij zijn interviews voortaan eerst aan ons liet lezen, zodat wij de spermaklodders eruit konden halen. “Toen hij later met Oscar Hammerstein ging werken, kon Gerard weer roepen wat hij wilde. Hammerstein miste het kritische zintuig, die remde Gerard niet af.” Mischa Wladimiroff “Gerard had Hammerstein verdedigd toen hij werd verdacht van fraude (het witwassen van crimineel geld – red.). Oscar was weliswaar vrijgesproken, maar toch werd het in de juridische wereld merkwaardig gevonden dat Gerard met een ex-cliënt een kantoor deelde. Ook vanwege hun verschillende stijlen. Oscar is flamboyant en liet zich in de media nog luider dan Gerard uit over zijn eigen zaken. Gerard heeft ook flair en humor, maar gaat nauwkeuriger en serieuzer met zijn werk om, en voor hem is integriteit een groot goed. Mogelijk is dat de reden voor hun breuk tien jaar later, maar dat blijft gissen. Ze hebben juridisch vastgelegd dat ze zich niet uitlaten over hun ruzie. “Ze vormden in elk geval geen goede combinatie. Ik heb ook met opgetrokken wenkbrauwen gekeken naar de mediabeelden waarop Oscar en Gerard na de stembusoverwinning van de Lijst Pim Fortuyn in 2002 feestvierden in Hotel Des Indes. Ik begreep niet wat Gerard bij die club amateurs zocht. “Ik vond het wel bewonderenswaardig dat Gerard zei waar het op stond toen hij werd gevraagd als minister van Justitie. Dat salaris kon hij zich niet veroorloven, zei hij. Iedereen vond dat een rare reden, maar hij had net een nieuw kantoor opgezet en zat vast aan hoge kosten. Van een ministersalaris kon hij dat niet betalen.” Frits Lauwaars “Na de moord op Pim Fortuyn deed Spong aangifte tegen mij, nog een paar politici en NRC Handelsblad, wegens het demoniseren van Fortuyn. Ik had over een opmerking van Fortuyn gezegd dat die me deed denken aan vervlogen tijden, en ik had hem op tv eens Pim F. genoemd, alsof hij een crimineel was. Dat was achteraf gezien onzinnig en stemmingmakerij, maar het was geen haatzaaierij. Spong is een steengoede advocaat die in eenduidig Nederlands kan uitleggen hoe de rechtsstaat in elkaar zit, maar dat was niet zijn sterkste zaak. Die aangifte was voor de bühne. Ik heb er ook nooit iets van vernomen.” Rob Oudkerk, voormalig PvdA-politicus, thans voorzitter Overleg van Schoolbesturen in het Voortgezet Onderwijs Amsterdam, presentator Radio 1 “Dat Gerard zich achter Fortuyn schaar- de, paste hem in die tijd. Hij was net een jaar weg bij ons, voelde zich daardoor bevrijd en had net als Pim het adagium: ‘Ik zeg wat ik denk.’ Gerard vond het verschrikkelijk dat hij zich moest verantwoorden voor zijn interviews. Maar dat was niet de reden om uit elkaar te gaan. We waren te snel te groot geworden, denk ik achteraf. Er werkten op kantoor 25 advocaten, waaronder sinds 1981 mijn vrouw, die net als haar collega’s ook weleens partner wilde worden. Dat was niet gewenst, de sfeer verzuurde en het huwelijk tussen Gerard en mij bleek op. We spreken elkaar wel nog veel hoor. Hij is overigens gaandeweg een meer bezonken en sociaal vaardiger advocaat geworden.” Mischa Wladimiroff “Spong is een briljant jurist, een authentieke denker en peutert verder waar anderen ophouden. Daarnaast mag hij graag controversiële uitspraken doen. Daar beleeft hij veel plezier aan en ik ook. Ik heb enorm met hem en om hem gelachen. “We vochten vaak zij aan zij in een grote zaak. Dan verdedigde hij een meneer en ik een andere meneer in diezelfde zaak. “Als we vanwege een schorsing moesten wachten, konden we nogal eens verworden tot kwajongens en werden er dingen gezegd die ik hier niet durf te herhalen. Of hij belde mij onderweg naar de rechtbank op. ‘Wil jij even voor mij waarnemen? Ik ben wat later, ik heb hier bij het tankstation een leuk joch ontmoet.’ Moest ik met een uitgestreken gezicht aan de rechtbank melden dat meneer Spong verlaat was wegens autopech.” Bram Moszkowicz, voormalig strafrechtadvocaat, thans juridisch adviseur bij Hoogervorst Strafadvocatuur “Gerard kan soms op provocerende wijze vertellen over zijn homoseksualiteit. Tegelijkertijd vindt hij het leuk om verwarring te scheppen over zijn geaardheid, door te bekennen dat hij een mooie vrouw ook ziet staan en erop te zinspelen dat hij daar ook best iets mee zou kunnen doen – van- daar dat hij een zoon heeft. “We komen elkaar al dertig jaar geregeld tegen in de rechtszaal en in talkshows, waar we elkaar altijd goed en op een plezierige manier weten uit te dagen. Dat bleken we schriftelijk ook te kunnen. Een paar mails met een enkele vraag mondden uit in een prikkelende briefwisseling over werk en privé. We besloten er een boek van te maken. “Je leest hoeveel plezier Gerard eraan beleeft om sommige dingen op te schrijven. Dan heeft hij het over een cliënt, een arts, die vrouwen onzedelijk zou hebben betast en dan meldt hij, heel terloops, in een tussenzin, dat die man op zijn kantoor ‘dokter Goldfinger’ werd genoemd. Ik zie zijn pretogen dan voor me.” Peter R. de Vries, misdaadverslaggever, medeauteur PS Dit is vertrouwelijk... “In het net verschenen PS Dit is vertrouwelijk..., het brievenboek van Gerard en Peter R. de Vries, is Gerard openhartiger dan ooit. Over zijn bedreigingen, zijn zoon, zijn gezondheid. Gerard is afgelopen juni vlak bij de dood geweest, maar vanuit het ziekenhuis klom hij alweer in de pen. Het geeft de levenslust weer van deze aimabele vrijbuiter.” Geurt Gaarlandt, uitgever bij Balans “We zaten in het vliegtuig naar Curaçao voor de bruiloft van zijn collega Mirto Murray. Een halfuur voor de landing werd Gerard vreselijk benauwd. Een zuurstofmasker hielp niet. Terwijl hij in sneltreinvaart met een rolstoel door de douane werd geloodst, kermde hij zachtjes: ‘Ik ga dood.’ In het ziekenhuis werd een tumor zo groot als een tennisbal in een bijnier ontdekt. Er volgden spannende uren, want op dat moment kon niet met zekerheid worden gezegd of die tumor goedaardig was, zoals later gelukkig bleek. Nog altijd is onopgehelderd waarom Gerard toen zo benauwd was. Mogelijk kwam dat door de vernauwing van zijn kransslagaders die een jaar later werd ontdekt. Vorige lente kon Gerard in het Amsterdamse Bos nauwelijks meer dan 800 meter lopen met de hond en zat hij na de warme maaltijd hijgend in zijn stoel. Na een hartkatheterisatie in het ziekenhuis werd direct besloten dat Gerard moest blijven. De volgende dag kreeg hij vijf bypasses. Na de operatie zei de arts: ‘Uw conditie was onverenigbaar met het leven.’ Inmiddels voelt hij zich weer topfit.” Taco van der Zwaag, levensgezel sinds 1989 “Ik schrok enorm toen Gerard schreef over die operatie. Hij zit elke dag op de spinning ets, rookt niet, drinkt nauwelijks en eet matig en gezond – naar ik uit een brief opmaak: elke ochtend twee bruine sneetjes met aardbeien en, vooruit, tussen de middag een boterhammetje met ha gelslag. Geweldig om te lezen dat de flamboyante advocaat met zijn peperdure Rolls Royce dagelijks uitziet naar zijn bruine boterhammetje met hagelslag. “Aandacht voor onze gezondheid was al- tijd al een onderwerp waarover we spraken als we elkaar tegenkwamen. Dat bindt ons, en we hebben beiden een a eer van het koningshuis als instituut en van Wilders.” Peter R. de Vries “We hebben niet gesproken over mijn verdediging van Wilders. We hebben één keer een meningsverschil gehad en dat betrof mijn keuze om Desi Bouterse te verdedigen. Dat vond hij, gezien de gebeurtenissen in zijn verleden, onprettig, maar hij heeft mij die keuze nooit nagedragen, zoals ik hem nooit heb verweten dat hij oorlogsmisdadiger Pieter Menten had verdedigd.” Bram Moszkowicz “Kort nadat Bouterse in 1980 de coup had gepleegd, volgde een tegencoup van een paar anderen. Zij werden berecht, maar geen advocaat in Suriname durfde de verdediging aan. Daarop zijn Gerard en ik naar Suriname gegaan. Kort na onze aankomst werd ’s avonds op mijn hotelkamer- deur geklopt. Daar stond Gerard met twee gewapende soldaten. ‘Ik ben gearresteerd,’ zei hij. Ik heb de ambassadeur ingeschakeld en ben de volgende dag naar het ministerie van Justitie gegaan, waar ik ze te verstaan heb gegeven dat Gerard een Nederlander is en er gedonder van zou komen als hij niet onmiddellijk werd vrijgelaten. Daarop verscheen Bouterse. ‘Lazer op,’ zei hij. ‘Dit is een interne zaak.’ In Fort Zeelandia zag ik Gerard met zijn hoofd vlak boven de grondlijn. Zijn handen omklemden de tra-ies. Aan het einde van de middag werd hij vrijgelaten. We hebben als de sodemieter twee vluchten geboekt, naar Florida en Curaçao, zodat onduidelijk was waar we heen zouden vliegen, en hebben het land verlaten. Hij was bang, maar niet doodsbang; de Decembermoorden hadden nog niet plaatsgevonden.” Mischa Wladimiroff “Vier vooraanstaande juristen, vrienden van Gerard, zijn op 8 december 1982 in opdracht van Bouterse geëxecuteerd. Mijn kameraad Bram Behr is toen ook doodgeschoten. Sinds de jaren negentig zijn we bondgenoten in de strijd voor gerechtigheid in Suriname en spreken we elk jaar tijdens de herdenking van de December- moorden in Amsterdam. “Dat Gerard tijdens zijn arrestatie destijds een schijnexecutie heeft meegemaakt, hoorde ik onlangs pas, in oktober tijdens een lezing die hij hield voor de Amsterdamse Criminalisten Club over het Surinaamse rechtssysteem. Dat bleek voor de aanwezigen een nieuw verhaal.” Theo Para, arts, publicist, auteur Verzwegen werkelijkheid – De rechtsorde onder Bouterse “Schijnexecutie? Daar weet ik niets van. Dat heeft hij toen niet verteld.” Mischa Wladimiroff “Ik vermoed dat Gerard er niet eerder over heeft gesproken omdat hij niet als slachtoffer gezien wilde worden. Nog steeds niet – hij vertelde het niet geëmotioneerd. Hij zei wel dat hij na die schijnexecutie nergens meer bang voor was.” Theo Para “Gerard Spong neemt altijd deel aan discussies over de rechtsstaat. Onlangs deed hij in debatcentrum De Balie een kritische aanval op de overheid inzake de gaswinning in Groningen. De overheid is aandeelhouder in de NAM en treedt de wet met voeten, stelde hij. Zijn consequente aandacht voor de staat van de rechtsstaat zal mede voortkomen uit zijn ervaringen met Suriname.” Lennart Booij, tv-maker, debatleider “Meer dan anderen is Gerard zich ervan land de rechtsstaat zou kunnen wegvallen, zoals destijds in Suriname gebeurde, en nu bijvoorbeeld in Turkije en Polen. Zijn ervaring in Suriname heeft hem extra waakzaam gemaakt. Wellicht ziet hij daardoor scherper het gevaar dat uitgaat van Wilders en Baudet.” Taco van der Zwaag “Spong is een verschrikkelijke man. Ik zat tegenover hem bij Pauw, waar we spraken over een rechter die in een eerdere uitzending van Pauw had gezegd dat hij geen PVV–stemmers zou aannemen. Spong noemde dat ‘dapper’, maar dat is walgelijk. Er is grondwettelijk bepaald dat je niemand mag weren op grond van sekse, geloof en politieke voorkeur. Alsof Spong dat niet weet. Ik verdenk hem ervan dat hij voor aandacht en geld komt opdraven in talkshows om de intrigant te spelen.” Haye van der Heyden, regisseur/scenario- schrijver, PVV-sympathisant “Nadat Gerard in 2008 aangifte had gedaan tegen Wilders, was de bedreiging dusdanig dat hij met een kogelvrij vest rondliep. Er zijn toen ook extra veiligheidsmaatregelen genomen in ons kantoor. Maar Gerard laat zich de mond niet snoeren en heeft zeker geen spijt van die aangifte. Wilders is toen weliswaar vrijgesproken, maar Gerard heeft ervoor gezorgd dat hij is vervolgd.” Jan-Hein van Dijk Ja, hij is wel een deugmens, in politiek opzicht. Als je zo goedhartig bent – laat iedereen maar tot mij komen – nou, dan weten ze hem wel te vinden. Intussen is hij de eerste die zich kapot ergert als hij ziet wat er dan op hem afkomt.” Theo Hiddema, advocaat en Tweede Kamerlid FvD, de Volkskrant12 augustus 2017 “Spong spreekt met gespleten tong. In een Volkskrant-interview met Theo Hiddema pleitte Spong – in tegenstelling tot Hiddema – voor het behoud van de wettelijke bepaling tegen het aanzetten tot haat en discriminatie, maar in datzelfde interview beklaagt Spong zich over de te dikke serveerster van het Pulitzer-hotel die ontslagen zou moeten worden: ‘Want het is geen porem’, je kunt daar ‘geen olifant neerzetten’. voor een onderzoek naar de relatie tussen politiek en onderwereld op de Antillen – waar maffiabaas Corallo actief is – werd ik door Spong op basis van die regeling aangeklaagd. Ik had zijn cliënt Corallo beledigd door hem maffiabaas te noemen. De rechter zag dat gelukkig anders.” Ronald van Raak, Tweede Kamerlid SP “Gerard is vol vertrouwen over de berechting van Bouterse. Een tegenslag in het proces is voor hem een trigger om te graven naar nieuwe mogelijkheden voor vervolging. Hij is de morele kracht voor Suriname en een anker voor de nabestaanden van de Decembermoorden.” Lachend: “Ze weten van zijn hoge uurtarief, dus worden zijn vrijwillige inspanningen zeer gewaardeerd.” Theo Para “Gerard ziet het Decembermoordenproces als bastion voor de rechtsstaat in Suriname en probeert het in goede richting te beïnvloeden. Hij schreef er onlangs nog zo’n dertig pagina’s over, met veel kritiek op Bouterse. Dankzij de Surinaamse nieuwssite Starnieuws kon dat stuk als pdf meteen ook in Suriname worden gelezen. In zijn toespraak bij de laatste Decembermoorden-herdenking betoogde hij dat Bouterse levenslang moet krijgen. Het YouTube-filmpje ervan is vermoedelijk ook in Suriname bekeken. Zelf kan hij niet meer veilig naar zijn geboorteland. Toen ik in 2013 in mijn eentje in Suriname plekken als de Lim A Postraat bezocht, waar Gerard vroeger had rondgelopen, reageerde hij nuchter. Maar toen we ooit in een klein stadje in het Midden-Oosten op een terrasje zaten, troffen de straattaferelen hem heel erg. Hij zag er Suriname in terug.” Taco van der Zwaag “Hij spreekt nooit met weemoed over Suriname; hij gebruikt wel veel Surinaamse woorden. In zijn laatste toespraak op 8 december sprak hij over de ‘bek en nek’ die Bouterse achter de tralies te eten zal krijgen. Dat is armoedige pot, vooral botten. Gerard brengt altijd humor in zo’n beladen herdenkingsspeech, en na een schrandere opmerking geniet hij ervan om rond te kijken en te zien wat het effect is. Het blije kind in hem is nog volop levend.” Theo Para “We spreken uiteraard over het vak, maar we wisselen ook graag een roddeltje uit en we hebben het vrijwel voortdurend over auto’s. We sturen elkaar ook plaatjes van auto’s. Ik ga altijd mee naar de Rolls-importeur, waar hij onlangs een nieuwe Rolls-Royce Phantom heeft besteld. Die moet vervolgens worden ingericht, dus dan belt Gerard om te vragen of hij een ledlampje moet laten plaatsen onder die engel op zijn motorkap. Ik zei: ‘Nee! Dat die engel Spirit of Ecstasy heet, is meer dan genoeg.’ Maar ik weet dat hij dat lampje toch gaat bestellen. Als er een frutseltje bij kan, zegt Gerard altijd ja.” Frits Lauwaars “Ik word kotsmisselijk van deze notoire ijdeltuit. Advocaten zijn de hoeders van de rechtsstaat, maar mogen ze daarom voortdurend als popsterren op tv hun eigen show opvoeren? Spong grijpt elke kans aan om in zijn mooie pak te zwelgen in de aandacht voor zijn eigen zaak. Als de directeur van Heineken op tv zijn bier zou aanprijzen, wordt hij weggestuurd. Spong met zijn dubbele moraal mag telkens opnieuw aanschuiven. Hij geeft af op Wilders, maar de mensen die hij vertegenwoordigt zijn vele malen slechter dan Wilders. Wat een griezel is het.” Bert Dijkstra, verslaggever De Telegraaf “Ik heb me vaak kapot geschaamd voor mijn pa. Met name in restaurants, als hij de aandacht van een ober vraagt. Dan knipt hij nog net niet met zijn vingers. Hij gaat zwaaien en met zo’n stemmetje ‘hallo, hallo’ roepen. Dan schopte ik hem onder de tafel. ‘Kappen man!’ Als de ober vertelt dat er geen Coca-Cola Zero voorhanden is, de drank die hij altijd drinkt, zegt hij: Loop anders even naar de Albert Heijn.’ Als ik zeg dat ik me dood schaam, moet hij keihard lachen. Het is ook voor een deel spielerei. “Hij is vooral een heel lieve vader. Niet dat hij een Porsche voor me koopt als ik daarom vraag, hoor! Integendeel. Zijn motto is: ‘Je moet het zelf doen. Ik heb ook alles zelf opgebouwd en overal hard voor gewerkt.’ Dat vind ik opvoedkundig heel goed. Het is een vader die zijn zoon zich- zelf laat ontwikkelen, die mij laat zijn wie ik ben, maar die er altijd is om me op te vangen en mijn tenniscarrière altijd heeft ondersteund, ook financieel. Daar zal ik hem altijd dankbaar voor zijn.” Xander Spong, zijn 27-jarige zoon, tennisser “Gerard is een ontzettend lieve, betrokken man die heel goed voor zijn mensen zorgt. Als je privé een probleem hebt, wil hij er alles van weten en je graag helpen. Zijn kantoorleden beschouwt hij als familie en daar moet het goed mee gaan. Gerard is ook niet zozeer trots op een zaak; hij is het meest trots op zijn kantoor. Dat wordt het zichtbaarst tijdens kantooruitjes. Bij het wadlopen of een bezoek aan een buitenlandse stad gedraagt hij zich graag als een pater familias. Dan spreekt hij iedereen, net als op verjaardagen, op persoonlijke en treffende wijze toe en zie je hem genieten van die rol. “Hij is ook een romanticus; vandaar zijn liefde voor de harp, denk ik. Vroeger drumde hij in een bandje. Drummen past bij zijn bravoure en stelligheid, bij het kabaal dat hij maakt als advocaat. De harp vertegenwoordigt zijn zachte kant als persoon. Hij krijg sinds kort harples. Ik hoor het soms in de verte.” Jan-Hein van Dijk “Gerard heeft lang geleden harp gespeeld en ging in hotellobby’s nog weleens achter de harp zitten, dus toen ik hem vorig jaar voor zijn verjaardag wilde verrassen met eens iets anders dan een stropdas – hij heeft er al 400 – dacht ik aan harples. Hij vond het heel leuk. Het is met zeven pedalen en 44 snaren een waanzinnig gecompliceerd instrument, maar het klinkt prachtig. Vaak speelt hij ’s middags, tussen de bedrijven door een halfuurtje, en ’s avonds. “Doorgaans werkt Gerard ’s avonds niet. Als hij thuiskomt van het spinnen, eten we wat, thuis of om de hoek, en kijken we naar het Journaal, Euronews en Hala Gorani Tonight op CNN – we krijgen geen genoeg van Gorani’s scherpe interviewstijl. We kijken ook naar series zoals House of Cards, The Crown, Revenge, Gossip Girl en, op dit moment, The Deuce. Ook hebben we een zwak voor de mierzoete Duitse films in ZDF’s Herzkino. “Soms gaan we even naar Parijs, naar Dior op de Avenue Montaigne. Een van de verkopers daar komt ook regelmatig met z’n vrouw naar Amsterdam, wat altijd erg gezellig is. Vaak is er één keer per jaar tijd om samen een paar dagen te gaan. We vinden het oosten van Duitsland erg prettig. Wellnesskasteeltje in the middle of nowhere, bossen om met Rex te wandelen, heerlijk eten en ’s avonds naar een lokaal theatertje. Gerard is verder niet zo’n reiziger. We zijn nog niet de grens over of hij belt alweer naar kantoor. In zijn werk vindt hij alles wat hij nodig heeft. Werken is wat hij het liefst doet.” Taco van der Zwaag “Ik zeg vaak: ‘Pa, je moet rustiger aan doen. Ga een dag in de week naar de sauna, neem een massage.’ Daar houdt hij van, maar daar maakt hij geen tijd voor. Als ik vertel dat ik me zorgen om hem maak, schrikt hij, maar meldt hij even later dus dat hij komend najaar – naast zijn zestigurige werkweek – drie maanden lang, twee dagen per week in het theater gaat staan. Hij wil graag een legacy nalaten, denk ik. “Hij zal nooit stoppen met werken. Moet hij ook niet doen, hij beleeft er veel plezier aan. Ik zou wel willen dat hij vrij neemt om met mij op reis te gaan. Zet dat maar in het artikel. Ik ben in mijn leven maar één keer met hem op vakantie geweest, één keer, naar een wellnesshotel in Slovenië. Dat was heel leuk, maar dat is tien jaar geleden. Dus kom op, pa!” Xander Spong Op meerdere verzoeken aan Oscar Hammerstein en Geert Wilders om medewerking aan dit verhaal volgde geen reactie.

Onderwerpen