Drie borsten als statement? Ik denk er het mijne van
Alexandra Besuijen neemt op deze website wekelijks de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze de catwalkshows op de fashionweek, de oliejas en schoenen uit Dubai.
Drie borsten als statement
Soms ben ik zo blij dat ik trendwátcher ben en geen trenddúider! Ik bedoel, noem me een mopperend oud wijf, maar kom op zeg! Soms staat je het huilen toch nader dan het lachen als je ziet wat ‘ze’ nou weer verzonnen hebben!
Laten we het even bij de mode houden; ik weet heus wel dat catwalkshows allang geen indicatie meer zijn van wat ‘wij’ het volgende seizoen gaan dragen, maar een statement, concept, idee, commentaar van de ontwerper. Duurzaamheid, genderfluïditeit, consumentisme…het gaat over heel wat meer dan de roklengte alleen, zullen we maar zeggen.
Maar dat het zo nu en dan erg op de lach- en/of huilspieren werkt, moeten die ontwerpers dan maar voor lief nemen. Wat er de afgelopen fashionweken weer aan lijzige, lijdzaam kijkende in de meest ondenkbare zak-van-Max-zooi gehulde half-pubers voorbij kwam… moeten we dit nu heel erg serieus nemen of is het gewoon een hele dikke middelvinger naar de slaafse fashion victimsmentaliteit? Ik denk er het mijne van.
Neem Gucci met z’n jockstraps over de pantalon, mannen in gebloemde jurken en kniekousen of in een leren onderbroek en oversized overhemd. Waarom? Of de show van GCDS (God Can’t Destroy Streetwear) waar de modellen met drie prothetische borsten catwalk werden opgestuurd. Nu ben ik blij met een model dat überhaupt borsten hééft, maar drie? Volgens designer Giuliano Calzo was het een hommage aan zijn moeder die borstkanker heeft gehad, maar zo lust ik er nog wel een paar. Ik hou mijn hart vast als zijn vader het aan zijn prostaat krijgt.
En voor wie nou denkt dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen en dat geen normaal mens zoiets aantrekt: de werkelijk totaal idiote multiple layered parka van Balenciaga vliegt ondanks de prijs van ruim 7.500 euro de winkels uit. Hoe draag je zoiets zonder aan een hartaanval te bezwijken? En nog niet eens origineel ook – Joey Tribbiani deed het al in de jaren negentig in Friends…
Modieus nat
Op het eiland waar ik deels woon, zie je in deze tijd voornamelijk bejaarde toeristen (de grijze golf, noemen we het hier), meestal gekleed in van die praktische uniseks ANWB regenjacks. Dat je weet: die hebben geen seks meer. We hebben er zelfs een Facebookgroep voor opgericht: de Henk en Nel Verzamelplaats. In Amsterdam daarentegen, waar mijn andere huis woont, gaat men de regen wat modieuzer in. De oliejas is weer helemaal terug van weggeweest bij het hippe volkje en als je hem zelf als kind nooit gedragen heb, ken je hem misschien nog van dit heerlijke voorleesboek.
Oorspronkelijk was het een jas voor vissers en daar kan ik me wel wat bij voorstellen: als je met windkracht acht ergens op de Noordzee op een stampende kotter haring staat te kaken – of wat ze dan ook doen – heb je wat meer nodig dan een warme visserstrui. Maar ook op de fiets heb je er best wat aan, en inmiddels is ie er in veel meer kleuren dan alleen geel en groen. Een kennis vindt ze maar kleuterachtig, die jassen: ‘Ze dragen er nog net geen Jip en Jannekelaarsjes bij…’ Nee, helaas zijn die niet in grotemensenmaten te verkrijgen. Zou eigenlijk wel moeten.
Poenschoen
Als je schoenen nodig hebt, geen last van goede smaak en een heleboel geld, moet je deze week naar luxehotel Burj al Arab in Dubai gaan, waar de duurste schoenen ter wereld worden gepresenteerd. Voor een dikke vijftien miljoen euro koop je een paar gouden pumps versierd met een vijftienkaraats diamant en 236 kleinere glimmers. Je kunt er ook voor minder terecht. Voor 25.000 euro heb je een paar rode satijnen hakken met robijnen. Leuk voor onder je boerka! Of onder je onder je oliejas natuurlijk…?
