Laat Wim Kieft met rust!
Ik heb vanachter mijn bureau uitzicht over de grazige weiden. Daar dartelen overdag paarden – de overburen hebben een pension voor oude (sport)paarden. Als ze ’s ochtends uit de stallen mogen, galopperen ze naar buiten. ’s Avonds rennen ze weer net zo vrolijk terug. Daartussenin grazen ze, rennen ze achter elkaar aan of schurken ze tegen een paaltje.
Die uitgerangeerde sportpaarden, ik moest er direct aan denken toen ik maandag Wim Kieft zag bij DWDD . Er verschijnt deze dagen een tweede boek over de voormalige international: Wim Kieft – De terugkeer. Dat is net als Kieft, de in 2014 verschenen biografie over het turbulente leven van de voormalige prof, geschreven door Michiel van Egmond. Hij zat maandag ook aan.
à contrecoeur
Zo’n boek moet gepromoot. In DWDD, waar beginnende popbandjes het doorgaans moeten doen met een minuut, kreeg het duo daarvoor maar liefst ruim een kwartier de tijd. Vijftien verschrikkelijke minuten. Voor Wim Kieft, een van mijn jeugdidolen – omdat hij zo goed kon voetballen, maar vooral ook omdat het zo’n aardige gozer was; niks geen spatjes, gewoon Wim -, die zicht- en hoorbaar duizend doden stierf. Dat bedeesde timbre, alsof hij zojuist was geslagen; die onzekere blik in de ogen (“O ja, ja?”), die glimlach – soms ronduit angstig, soms met het schaamrood op de kaken: hier zat iemand à contrecoeur.
Kieft was een van mijn jeugdidolen – omdat hij goed kon voetballen, maar vooral omdat het zo’n aardige gozer was; niks geen spatjes, gewoon Wim
Geen wonder. Na de ontboezemingen in het eerste boek, waarin Kieft onder meer uit de kast kwam met zijn cocaïne- en alcoholverslaving – de prestatiedruk werd hem teveel -, gaat hij het nieuwe boek opnieuw diep door het stof. Hij raakte weer aan de drank, mede door de publiciteit en de hectiek rondom het succes (sic) van dat eerste boek, goed voor een kleine 250.000 verkochte exemplaren en de NS Publieksprijs. Al direct na de presentatie van dat eerste boek bij DWDD zag Matthijs van Nieuwkerk geheelonthouder Kieft tot zijn verbazing een glas bier wegslaan, vertelde de presentator maandag. Op vakantie in Cádiz ging hij vervolgens helemaal los. Kieft vond zichzelf na vier dagen laveloos terug op het strand.
Dwangneuroses
Wat betreft drank en drugs heeft hij zijn leven naar eigen zeggen inmiddels gebeterd. Maar er zijn nieuwe demonen. Kieft gaat gebukt onder ernstige dwangneuroses, zozeer dat hij ’s nachts soms dertig keer uit bed moet om te kijken of ‘zijn bril wel goed ligt’.
Hoe pijnlijk. En gênant. Voor Kieft. Als hij over zijn neuroses praat, klinkt hij alsof hij te biecht is op een bijeenkomst van de AA. Met dien verstande dat hij allesbehalve anoniem is; hij is op de nationale televisie, meer dan een miljoen mensen zien hem zweten. Zij zijn wel anoniem.
Die bestseller(s): ik gun het Kieft en Van Egmond van harte. Kieft raakte door zijn verslavingen in de schuldsanering. Hij moest op een gegeven moment zien rond te komen van tien euro per week. Mede dankzij Kieft krabbelde hij weer overeind.
Ook voor Van Egmond, gezegend met een gouden pennetje, heb ik alle begrip. “Hoe is het nu met Wim?” was de vraag waarmee hij de afgelopen jaren voortdurend werd bestookt. In literaire kringen mag er dan af en toe smalend over zijn boeken – Gijp, De wereld volgens Gijp, Deal – worden gesproken. De meeste collega’s zijn stikjaloers – ondergetekende voorop.
Om hun aandeel in de royalty’s binnen te fietsen moeten de gevallen voetballers de gifbeker opnieuw tot op de bodem leegdrinken. En plein public.
Maar het voelt ook dubbel. Het heeft iets gênants, vooral voor de gevallen voetballers – Andy van der Meijde, Glenn Helder, Ferdinand Ricksen – zelf. Dat ze hun ellende moeten exploiteren om er weer bovenop te komen. Vooral bij de promotie is dat manifest. Om hun aandeel in de royalty’s binnen te fietsen moeten ze de gifbeker opnieuw tot op de bodem leegdrinken. En plein public.
De zelfkwelling van Kieft bij DWDD afgelopen maandag sloeg wat dit betreft alles.
Mijn advies: kopen dat boek! Laten we deze topper – 43 interlands, 5 keer landskampioen, een keer winnaar van de Europacup 1, winnaar van de Gouden Schoen in 1981/82 – verder met rust.
Misschien is er bij de overburen nog plek.
