Arbeiders aller landen, verenigt u. Maar eigen land eerst.
Ben ik weer! Terug van columnvakantie. En ineens, beste lezers, is het daar een en al gele hesjes dat de klok slaat. Als ik Sybrand Buma moet geloven zullen de gele hesjes de doorslaggevende stem zijn in de klimaatonderhandelingen. Als ik Ewald Engelen moet geloven zijn de gele hesjes de stem van het volk die eindelijk de klassenstrijd aan zullen gaan. En als ik Mark Rutte moet geloven, hebben wij allen een geel hesje aan. Wir sind allen Fluorgeel.
Maar dan kijk ik naar de hoeveelheid Nederlanders die zich daadwerkelijk in zo’n Gilet Jaune heeft gehesen, om naar goed Frans voorbeeld de revolutie te ontketenen. En dan ben ik op zijn zachtst gezegd toch een beetje underwhelmed.
In hun eisen lees ik dat de media ‘gesaneerd’ moet worden, de grenzen ‘dicht’ moeten, Netherlands weer first moet worden (totdat we moe worden van het winnen), Femke Halsema ontslagen moet worden (lock! her! up!) en de doodstraf ‘zonodig’ heringevoerd moet worden.
We gingen het toch over de klassenstrijd hebben? Eerlijk loon voor eerlijk werk? Geen woning geen kroning en met je poten van me pensioen af enzo? Een voor allen, allen voor een?
‘Vroem’
Maar nee. “De elite maakt zich zorgen om het eind van de wereld, wij komen de maand niet door” is de kreet. Geheel toevallig dan ook, dat Mark Rutte, die namens zijn ‘vroempartij’ al jaren zijn hakken naast de brogues van Buma in het zand steekt als het gaat om klimaatverandering, het nu ineens ontzettend belangrijk vindt om te luisteren naar de gewone man in het gele hesje.
Laten we zorgen dat die dieselprijzen hier gewoon wel normaal blijven doen en dat we dan lekker met 130 kilometer per uur ‘vroem’ kunnen. Dan lossen die poolkappen zichzelf wel op zodat we later allemaal van ons pensioen kunnen genieten. Het is namelijk het een of het ander, milieu of mensen. Er is geen énkele manier om op te houden mensen uit te buiten, zónder de aarde naar de gallemiezen te helpen.
Mensen hebben genoeg redenen om boos te worden. Zorg, onderwijs, sociale woningbouw, sociale zekerheid, de publieke sector – ze zijn allemaal decennialang uitgehold. Daarom gingen er ook in oktober en november duizenden mensen de straat op om te demonstreren tegen de uitholling van de publieke sector. Maar geen van hen werd uitgenodigd om mee te beslissen aan klimaattafels of bij andere onderhandelingen. Die protesten kregen nog geen fractie van de media aandacht die een samenscholing van tien knurften in een neonjasje nu zouden krijgen.
Arbeiders aller landen, verenigt u. Maar eigen land eerst. Het is een klassiek soort Not In My Back Yard-solidariteit. We zijn allemaal een geel hesje, en we zijn allemaal solidair, maar na ons de zondvloed, en weg met de buitenlanders. We zijn solidair met iedereen die precies dezelfde problemen hebben als wijzelf. We willen namelijk vooral dat andere mensen hun mond houden, ons gelijk geven en solidair zijn met óns.
Een beetje zoals hoe Ewald Engelen de klassenstrijd aangrijpt om homofobie te bagatelliseren. Want hou nou eens op over #sorryjohan jongens. Ewald heeft er zelf geen last van, dus hoe belangrijk kan het nou eigenlijk zijn? Of hoe Sylvia Witteman de onzekerheid op de arbeidsmarkt heus heel erg vind, maar vooral even wil benadrukken dat die irritante millennials met hun soyalattes en avocado’s niet weten wat arremoe is. Vroeger was het pas erg, toen hadden we alleen maar oploskoffie en sjek.
Wij zijn allen een geel jasje. Maar alleen als je gelaten ondergaat dat je uitgescholden wordt omdat je homo bent. Iedereen mag een geel jasje aan, zolang je maar ‘goed geïntegreerd bent’ en je bek houdt over racisme. Iedereen mag een geel jasje aan, zolang je maar niet verwacht dat joúw sociale zekerheid even belangrijk is als die van je vervelende oom.
Nou is neon nou niet per se een kleur die ik ooit als flatteus heb ervaren. Maar van een potje klassenstrijd ben ik zeker niet vies. Dus als we zo doorgaan met het media analyses van iedere fluorgele scheet die gelaten wordt, dan zeg ik: prima. Dan trek ik bij iedere volgende women’s march, antiracisme demonstratie, gaypride en kerkdienst voor asielkinderen een geel hesje aan. Eens kijken wie er dan nog steeds solidair is.
