Het Parthenon van Nashville
Toen de inmiddels beruchte Nashville-verklaring uitging, bevond G.H.B. zich toevallig in deze plebejische stad in het Zuiden van de VS, voor een bezoek aan het Dolly Parton-museum.
U zult het niet geloven, lieve vrienden, maar uitgerekend toen het tumult uitbrak rond de zogeheten Nashville-verklaring bevond ik mij in het Athene van het Zuiden, zoals de hoofdstad van Tennesssee ook wel wordt genoemd.
Ik had net een wandelingetje door het Parthenon van Nashville gemaakt, ’s werelds enige replica op ware grootte, toen ik het opgelegd pandoer over het ‘homohaatmanifest’ in het droevige moederland vernam. Stante pede dacht ik aan de redevoering van Aeschines van Athene tegen Timarchus.
In het tamelijk ordinaire, om niet te schrijven plebejische Nashville denkt men bij de oude Grieken vermoedelijk alleen aan Arsenokoitai en Xanthippe, de uitbaters van het Athens Family Restaurant aan de Franklin Pike. Het droevige feit dat ik daar de verjaardag van mijn huishoudster Agaath vierde, zegt genoeg over de culinaire misère van Nashville, maar dit terzijde.
Staat u mij toe Aeschines van Athene uit het hoofd te citeren. Ik vertaal direct uit de grondtaal, dus wellicht komt een en ander bij de lezer wat slordig over. Soit: u moet het hier maar mee doen.
“Het liefhebben van mooie en wijze knapen is een hartstocht die eigen is aan een sociaal voelende en genereuze inborst; zich daarentegen overgeven aan uitspattingen met iemand die men voor geld heeft gehuurd, is het gedrag van een geweldenaar en een ongeletterde ploert. Verder is het in mijn ogen eervol zich als jongeling te laten liefhebben zonder zich te laten corrumperen maar is het verwerpelijk om, het hoofd op hol gebracht door geld, de schandknaap uit te hangen.”
Lees het hele artikel via Blendle.
