Spring naar de content
bron: ANP

Nóg meer schrijvende politici: ‘De een heeft meer talent dan de ander’


Van Kamerlid en fractieleider Lodewijk Asscher (PvdA) verscheen deze week een boek over zijn politieke carrière tot nu toe. Femke Halsema, Marianne Thieme, Frits Bolkestein en Uri Rosenthal gingen hem onlangs voor. Wat maakt een boek van een politicus goed? HP/De Tijd ging te rade bij Raoul du Pré, sinds jaar en dag chef politiek bij de Volkskrant.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Leon Kleinveld

Lodewijk Asscher schreef Opstaan in het Lloyd Hotel, volgende maand verschijnen ook de memoires van Elco Brinkman. Politici lijken vaker in de pen te klimmen om hun boodschap te verkondigen. Lukt dat wel?
“Dat hangt af van de politicus in kwestie, zoals bij iedereen heeft de een meer schrijftalent dan de ander. Soms geeft een boek een extra dimensie aan de politicus, zoals bij Ed van Thijn. Hij heeft zijn huidige politieke reputatie hoofdzakelijk te danken aan zijn twee dagboeken. Hierin speelt hij open kaart en is hij heel onthullend. Als een politicus zich helemaal durft bloot te geven, dan kan hij daar ver mee komen. Zeker als hij een machtspositie heeft bekleed. Men is geïnteresseerd in wat zich achter de schermen afspeelt op het Binnenhof.”

Ed van Thijn was dan een van de uitblinkers. Wie schreven de dompers?
“Er zijn volksvertegenwoordigers geweest die boeken hebben geschreven waarbij ik dacht: ‘wie zit hier nou op te wachten?’, maar dompers zou ik die niet willen noemen. Zij schrijven aan de veilige kant van de grens, waar nauwelijks iets spannends gebeurt.
Je gaat me nu natuurlijk vragen of ik voorbeelden kan noemen… dat is het hem juist. Die boeken ben ik vergeten. Zo een boek verschijnt, er komt een kleine recensie over het bewuste boek in de krant en daarna verdwijnt het in de vergetelheid. Alsof het boek er nooit is geweest.”

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Word abonnee

Wat wel opvalt is dat er bar weinig oud-premiers hun nalatenschap op papier hebben gezet. Waardoor komt dat?
“Het ‘politieke boek’ is op de eerste plaats een Angelsaksische traditie. Daar worden politieke memoires aan de lopende band getikt. Maar ik zou het eerlijk gezegd niet weten, misschien is er een soort angst… ik heb werkelijk geen idee. Er zijn wel biografieën over (oud-)premiers verschenen. Ik zou wel zeggen: vooruit met de geit, heren!.
“Wim Kok was wel ergens mee bezig, maar daar is niks van gekomen. Misschien wordt het postuum nog uitgebracht. Hij schijnt tijdens zijn premierschap wel veel te hebben bijgehouden. Lubbers schreef Persoonlijke Herinneringen, maar dat kun je geen volledig politiek memoires noemen. Laat Balkenende een boek schrijven, zeg. Het wordt tijd.”

Naast de politieke memoires schrijven politici ook boeken tijdens hun loopbaan. Hoe kijkt u daar tegenaan?
“Ja dat klopt. In mijn ogen zijn dat verlengde partijprogramma’s, zodat politici nog eens kunnen zeggen waar zij en hun partij voor staan. Allemaal politiek gelul. Zulke boeken zijn vaak niet al te spannend, maar als je geluk hebt, staat er iets interessants in.”