Gezellig op klimaatrantsoen
In de klimaatdiscussie gaat het vooral over warmtepompen en zonnepanelen. Maar als we echt iets willen doen aan CO2-uitstoot en milieuschade, zal onze consumptie ook aan banden gelegd moeten worden. Vlees, vliegreizen en luxeproducten kunnen op de bon. Een pleidooi voor rantsoenering.
Toen scholieren de straat op gingen om tegen de opwarming te demonstreren (‘CO2 weg ermee!’ riepen de zogeheten klimaatstakers of klimaatspijbelaars), was mijn eerste gedachte dat die tieners beter op school konden zitten en het periodiek systeem uit hun hoofd leren dan met spandoeken op het Malieveld rondhangen. Met gedegen kennis van de scheikunde, natuurkunde en biologie kunnen ze op den duur meer betekenen voor de redding van de planeet dan met demonstraties. Los daarvan beviel het me niet dat iets mondiaals als het klimaatprobleem voorgesteld werd als een generatiekwestie, waarbij jongeren lijnrecht tegenover ouderen staan. Die simplistische manier van denken hoor je wel vaker in het klimaatdebat: ouderen, oftewel de babyboomers, hebben de planeet geëxploiteerd, uitgeput en opgewarmd, zodat hun onschuldige kleinkinderen met de gebakken peren zitten.
In een recente dystopische sciencefictionroman, De muur van de Britse auteur John Lanchester, figureert dezelfde gedachte. Dit boek speelt zich af in een niet heel verre toekomst na ‘de Omwenteling’, een klimaatomslag die wereldwijd de zeespiegel deed stijgen, waardoor allerlei migratiestromen van klimaatvluchtelingen op pad gingen. Het territorium van Groot-Brittannië is voorzien van een gigantische muur langs de hele kustlijn, waarop jonge dienstplichtigen tussen de achttien en twintig jaar patrouilleren om indringers buiten te houden. De muurwachters hebben het voortdurend koud omdat de Warme Golfstroom is weggevallen, waardoor de temperatuur is gedaald. De jonge hoofdpersonen in De muur hebben allemaal een uitgesproken slechte relatie met hun ouders, die van vóór de Omwenteling zijn en dus de goede tijd van weelde en lekker op het strand liggen nog hebben meegemaakt. De jongeren koesteren minachting voor hun ouders en nemen het hun kwalijk dat die het zo ver hebben laten komen dat hun kinderen in de misère zitten. De ouders op hun beurt gedragen zich schuldbewust en bangig tegenover hun kinderen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
