Hoe de smaak verdween uit Nederland
Kaas die naar plastic smaakt, vlees waar een halve liter water uit spuit en laf brood met toegevoegde suiker, smaak- en conserveermiddelen. Dat het voedsel dat we met z’n allen dagelijks inslaan bij de grootgrutters van deze wereld vaak te veel verkeerde vetten, suikers en zout bevat, weten we onderhand wel. Maar dat veel van deze producten het gevolg zijn van een systeem waarbij de supermarkten het doorgeefluik zijn geworden van de industrie, dringt veel minder tot ons door.
"We zijn als consumenten behoorlijk de weg kwijtgeraakt,” schrijft redacteur Oswin Schneeweisz in een verhelderend betoog over het verdwijnen van de smaak uit het Nederlandse voedsel na de Tweede Wereldoorlog. Na de Hongerwinter in het laatste oorlogsjaar kregen landbouwers en voedingsindustrie de opdracht om grote hoeveelheden voedsel te produceren, volgens het devies ‘nooit meer honger’.
“Aan die opdracht heeft de voedingsindustrie ruimschoots voldaan,” zegt smaakprofessor Peter Klosse: “Men heeft een pervers systeem opgetuigd waarin de consument gevangenzit. Alle processen in de voedingsindustrie zijn gericht op efficiency en omzet. Daarbij is het fenomeen smaak volledig uit beeld verdwenen.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap