Striptijdschriften zijn dinosauriërs in Nederland. Over de jaren is ons rijke striplandschap afgeslankt en verouderd. De enkele striptijdschriften die hebben overleefd zijn vooral gemaakt voor jonge kinderen – en de maatschappelijk relevante verhalen vindt u niet in de Donald Duck. Er is echter nog hoop, een collectief van acht gevestigde en opkomende striptekenaars lanceert vandaag een nieuw striptijdschrift: Aline. Hedendaags, kunstzinnig en maatschappelijk relevant.

Aline is een initiatief van tekenaar Wasco (pseudoniem en adoptienaam van Henk van der Spoel), die vaak eerbiedig de koning van de underground-stripwereld wordt genoemd. Samen met zeven andere kunstenaars – waaronder Warhol verstripper Typex – heeft Wasco de afgelopen tijd gewerkt aan de eerste editie van Aline, die vanaf vandaag driemaandelijks moet gaan verschijnen.

Vandaag komt de eerste Aline uit. Waarom een nieuw striptijdschrift?
“Nou, er zijn bijna geen striptijdschriften meer over. Dus volgens mij is er heel hard een nieuwe nodig. We hebben alleen nog Zone 5300, en natuurlijk de Eppo. Maar dat is zo’n ouderwets tijdschrift – eigenlijk meer voor een vorige generatie. Of misschien zelfs voor twee generaties geleden.

“Ondertussen komen er allemaal nieuwe, jonge tekenaars van de academies af en die maken ontzettend leuke dingen! Maar waar moeten die beginnen, waar is er nog plek om een publiek op te bouwen?

Er zijn bijna geen striptijdschriften meer over.

“In de kranten en tijdschriften heb je ook bijna geen strips meer. Die publicatieplekken zijn aan het verdwijnen. Bijvoorbeeld HP/De Tijd, vroeger stonden er in de Haagse Post, en De Tijd nog wel wat strips. Nu niet meer.”

Veel mensen zullen je voor gek verklaren – in deze markt een tijdschrift opzetten, en een striptijdschrift nog wel?
“Nou ik zie het als elpees, daar is ook een heropleving van. Ik merk dat er een hang is naar een meer tastbare wereld. Mensen willen echt iets in handen kunnen hebben. Iets dat niet uitgegumd kan worden door een druk op de knop.

“Ik ben helemaal niet tegen online, maar een papieren tijdschrift is toch een soort grafsteen: het blijft altijd liggen. In een vluchtige wereld waarin je nooit weet waar iets is of blijft, is iets tastbaars heel fijn. En daarbij: wij houden gewoon van papier!”

Is er in deze markt nog wel ruimte voor een striptijdschrift?
“Nou kijk, mijn berekening is dat er 25 miljoen Nederlandssprekende mensen zijn. Dan moet ik er toch wel 5000 van kunnen strikken? Dat is helemaal niet zo veel. Dat is maar een kwart procent of iets in die richting.”

bron: Aline

Het personeel van Aline is erg gemixt – er zijn oude gevestigde tekenaars (Typex en Wasco) maar ook jongere, onbekende tekenaars.
“Ja het is een mix. Ik had drie dingen die ik graag wilde: ik wilde jong en oud, Belgisch/Vlaams en Nederlands, en ik wilde vrouwen en mannen. Dat allemaal gemixt, en het liefst ongeveer 50/50.”

Waarom die mix tussen Vlamingen en Nederlanders?
“Ten eerste omdat ik gewoon heel veel goede Vlaamse tekenaars ken. Maar ook omdat er écht een grens tussen Vlaanderen en Nederland is. Ondanks dat we dezelfde taal spreken is dat toch moeilijk te overbruggen.

“Nederlandse schrijvers hebben daar ook last van. Die brengen een boek uit in Nederland en dan heeft in België niemand er van gehoord, en andersom. Dat is toch onzin? Waarom kan die grens niet beslecht worden? Ik denk dat dat misschien het beste kan met een tijdschrift.”

Misschien kan Aline zelfs een man zijn, dat weet ik nog niet.

Wat – of wie – is Aline?
“Dat is een goede vraag. Wij zijn allemaal Aline – in een hoop strips komen Alines voor. Maar het is niet een figuur als Kuifje. Aline kan blank of zwart zijn. Misschien kan Aline zelfs een man zijn, dat weet ik nog niet.

“Aline, daar zit ook Engels in: a line. Want het is een getekend tijdschrift. Maar ik wilde vooral gewoon een neutrale titel. Niet iets wat zegt: loop naar links, maar een vlag waar je een heleboel onder kan bedekken.”

De eerste Aline heeft als thema Doem – is dat niet een beetje een zwartgallige binnenkomer?
“Ja: Doem! Iedereen is somber en vind dat het slecht gaat met de wereld. Dat is het eerste thema. Als subtitel hebben we De Beschaving Voorbij. Dus we zijn ook een beetje rebels haha.

“Maar heel zwartgallig is het helemaal niet. We doen het met een grote dosis humor en relativeringsvermogen. Het valt erg mee. We zijn ook allemaal kunstenaars – mensen die erg goed kunnen tekenen. Dus het is ook heel elegant en mooi.”

Het klinkt alsof er een soort politiek-maatschappelijke insteek in zit?
“Dat is ook zo. Het is een mooie linkse hobby. Haha! Ja ik weet het niet. Ik wilde er van buiten af gewicht op leggen dat ik niet alleen maar mopjes en grapjes wilde hebben. We hebben wat te zeggen.”

Waarom, zijn strips dé manier om maatschappelijke problemen aan de kaak te stellen?
 “Nou nee hoor. Schrijvers schrijven, toneelmakers maken toneel, wij zijn striptekenaars dus dit is ons podium. Wij maken strips over dingen die ons interesseren, en die wij belangrijk vinden. We hebben gewoon zekere maatschappelijke problemen waar wij veel mee bezig zijn. We zijn allemaal halve vegetariërs, en we maken ons druk om het milieu – dat soort dingen. Dat zit gewoon in ons DNA. Het is een groepje mensen waar ik al jaren mee om ga en we denken er allemaal een beetje hetzelfde over.”

“En daarbij, ik wil alleen nieuw werk hebben. Niks wat al bestaat; ik wil niet dat iemand iets uit de kast trekt. Daarom volgen we de maatschappij, dan is het werk gewoon zo recent mogelijk gemaakt.

Gaat Aline de wereld veranderen?
“Het is zeker het doel om de wereld te veranderen, maar wij maken ons geen enkele illusie dat we dat met een stripblad ook daadwerkelijk doen. Iedereen geeft zijn druppeltje. Als jij je plastic fles in de plasticbak doet dan doe je iets, dan doe je mee aan een discussie over allerlei dingen, dan geef je een voorbeeld. Het zijn gewoon hele kleine dingen, op den duur wordt het misschien een grote druppel.”

Aline wordt vandaag gepresenteerd in WG Kunst, te Amsterdam. De feestelijke lancering gaat gepaard met een expositie – van 16 tot en met 24 november. Aline is vanaf morgen te koop in stripwinkels alom en in de woorden van Wasco: “hopelijk straks ook in de boekhandels”.