‘Je moet kiezen: sterven of liegen’ – aforismen van Louis-Ferdinand Céline
In Reis naar het einde van de nacht van Louis-Ferdinand Céline staat op elke pagina wel een voltreffer die over jouw eigen leven gaat. Een selectie en: wat heb je aan een lexicon met aforismen van deze verguisde rebel?
Al draait het alleen maar om reizen op papier, toch keer je van Reis naar het einde van nacht (1932), het illustere boek van literair verschoppeling Louis-Ferdinand Céline (1894-1961), niet zonder kleerscheuren terug. Een plezierig tripje wordt de Reis, zoals de roman door liefhebbers graag wordt genoemd, vrijwel nooit. Meteen aan het begin al trek je een verschroeid oorlogslandschap binnen, om daarna met een duizelingwekkende vaart de jungle die het leven heet in te worden gekatapulteerd. De woorden waarvan de schrijver zich bedient, fluiten als kogels om je oren, de zinnen van Céline bijten, de grimmige beelden die hij met zijn denderende stijl oproept grijpen je naar de keel, worden onuitwisbaar in je hoofd gestanst.
Want dat staat vast: eenmaal vertrokken raak je nog moeilijk van het boek los. Dat komt doordat de werkelijkheid om je heen er soms net zo gemeen en triest uit kan zien als de wereld van het boek. Meteen op de eerste pagina lees je al een waarheid als een koe: “In feite is er niets veranderd. De mensen vinden zichzelf nog steeds geweldig, en dat is alles. En ook dat is niets nieuws. Alleen wat woorden zijn veranderd en het zijn er niet eens zoveel!”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
