In de wacht gezet
Door de coronacrisis komt de behandeling van veel ernstige ziektes op het tweede plan, ook die van MS. De hoopgevende mogelijkheid tot stamceltherapie hiertegen dreigt in Nederland voorlopig niet voorgoed te worden, tot verdriet van velen. Hoe lang blijven neurologen nog dwarsliggen?
Bij Annete Boekhorst begonnen de klachten op vakantie, in mei 2015. Ze kreeg last van uitval in haar been. Eenmaal thuis bleek uit een MRI-onderzoek dat ze MS had. Bij deze ziekte gaan sommige patiënten gedurende vele jaren langzaam achteruit, maar bij haar ging het uitzonderlijk snel. Haar ogen verslechterden een maand later al zo snel door dubbele oogzenuwonstekingen, dat ze helemaal blind dreigde te worden. Lopen werd pijnlijk en ging veel moeizamer, lezen lukte niet meer door slechtziendheid en ze raakte zeer vermoeid.
Door de snelle achteruitgang kreeg ze vier prednisonkuren in twee maanden tijd en daarna medicatie (Tysabri) om de ziekte te remmen. In de zomer van 2015 bleek ze positief te testen op het JC-virus. Dat is voor de meeste mensen onschuldig, maar kan heel riskant zijn bij MS-patiënten. Anne liep voortdurend het risico op een dodelijke hersenvliesontsteking, en dat risico zou binnen een paar jaar cumulatief oplopen tot wel tien procent.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
