Spring naar de content
bron: pexels/annalouise

Tradities als splijtzwam

Zwarte Piet, vuurwerk, paasvuren – steeds meer tradities leiden niet tot verbondenheid, maar tot hevige controverses. Of zijn deze eindeloze discussies juist ook een typisch Nederlands verschijnsel? ‘Gehechtheid aan dynamiek kun je ook een Nederlandse traditie noemen.’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Bert Nijmeijer

Elk jaar rond de tijd dat de klok een uur teruggaat komen ze in de straat naast de onze de feestverlichting ophangen. Het is nogal armoedige feestverlichting – een sterretje, een rode v-vorm, bevestigd op een houten paal – die onbedoeld de teloorgang van de middenstand in de straat illustreert. De mannen die de lampjes ophangen kwijten zich met een mismoedige ernst van hun taak. Het licht moet branden, in de mooiste tijd van het jaar. Dat is traditie. 

Ik hou niet zo van tradities. Dat opgelegde karakter. Dat andere mensen ooit hebben bepaald dat het op zekere tijd feest is, en hoe ‘wij’ dat vieren. Mij is niets gevraagd. Waarom dan? Omdat het traditie is. Het klinkt als het ‘omdat ik het zeg’ van ouders aan het eind van hun pedagogische reserves. Waarom? Tja, met oud en nieuw trekken wij de coniferen uit andermans tuin. Dat is nou eenmaal zo. 

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap