Iedereen zijn eigen hokje
Hoewel het individu in theorie bevrijd is, is de neiging om mensen in hokjes in te delen op basis van hun opvattingen de afgelopen jaren steeds sterker geworden. Tegenstellingen worden hierdoor verder uitvergroot: je bent ‘woke’ of een racist – of, in tijden van corona: je bent een wappie of een schaap. Waar komt dit verschijnsel vandaan, en wat kunnen we eraan doen?
Het zijn niet alleen gewone mensen of hardcore individualisten die worstelen met de codes in de nieuwe hokjesmaatschappij. De zwarte superster Halle Berry ging vorig jaar door het stof nadat ze had overwogen een filmrol aan te nemen waarin ze een vrouw speelt die zich tot man laat ombouwen. In een interview refereerde de actrice naar haar karakter als een ‘zij’ en sprak ze in vrouwelijke termen over de fictieve man in wording. Dat schoot LGBTQ+-activisten in het verkeerde keelgat; iemand die man wil worden is per definitie geen vrouw maar een transman. De kritiek wekte bij Berry ‘dankbaarheid’ op, liet ze de wereld weten. Ze begreep nu dat zij als ‘cisgender vrouw’ die rol nooit had mogen overwegen. “De transgender-community moet zijn eigen verhalen vertellen,” schreef ze.
Nog niet zo lang geleden was Halle Berry waarschijnlijk weggekomen met de rol. Acteren omvat in de huid van een ander kruipen, maar je inleven in de ander, al is het voor een filmrol, is niet nastrevenswaardig in de hokjessamenleving. In het nieuwe hokjeslandschap is empathie vooral iets wat een ander moet opbrengen. Een stok om mee te slaan als iemand jouw wereldbeeld niet onvoorwaardelijk deelt. Of dat nu gaat om wokeness of corona.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
