bron: anp

Onverkozen politieke partijen gaan onverdroten voort: ‘Je moet een bepaalde drempel over’

Afgelopen maart deden er maar liefst 37 politieke partijen mee aan de Tweede Kamerverkiezingen. Twintig partijen behaalden geen zetel. Wat doen de onverkozen partijen om het vuurtje brandende te houden in de aanloop naar nieuwe verkiezingen? Hoe houden ze de moed erin? “Je leert er mee leven en je rekent het jezelf niet persoonlijk aan. Onbekend maakt onbemind.”

Gepubliceerd op: 04/08 | 2021 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Politiek

door Jelle Kolen

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Steeds meer politieke partijen strijden eens in de vier jaar om een van de 150 te verdelen zetels. Aan de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021 deden 37 partijen mee. De uitslag daarvan is inmiddels bekend: een ongekend aantal van zeventien partijen behaalde één of meerdere zetels. Hun euforie betekende tegelijkertijd de miserie van de overige deelnemende partijen. Hun harde arbeid werd niet beloond met een zetel in het parlement. Wat maakt verkozen worden zo hardnekkig? Wat doen onverkozen partijen om het vuurtje brandende te houden in de aanloop naar nieuwe verkiezingen? Hoe houden ze de moed erin? 

Sommige partijen strijden al langere tijd voor een zetel. Drie van zulke partijen zijn de Piratenpartij, de Libertaire Partij en Jezus Leeft. Terwijl de BoerBurgerBeweging en Bij1 nu door zetelwinst de kans krijgen ongebreideld hun programmatische idealen in het parlement en tegenover media te verwoorden, strijden deze partijen op andere manieren voor de zichtbaarheid die hen bij een volgende verkiezing wél het beoogde succes op kan leveren. Bij gebrek aan aandacht van reguliere media creëren ze eigen communicatiekanalen, organiseren ze partij-evenementen en pogen ze de landelijke politiek via andere wegen te beïnvloeden. Het vergt veel van de lijsttrekkers, die veelal vrijblijvend naast hun reguliere werk het geluid van hun partij vertolken. Het is een investering die veel persoonlijke motivatie verlangt en bij tijd en wijle moedeloos maakt. Robert Valentine, voorman van de Libertaire Partij: “Je leert er mee leven en je rekent het jezelf niet persoonlijk aan. Onbekend maakt onbemind.”