Oorlogje voor volwassenen
Een stel mannen houdt een vuurgevecht in een bos bij Nijmegen, met levensechte nepwapens. Nee, het zijn geen militairen, maar beoefenaars van airsoft – een over de hele wereld populaire vorm van oorlogssimulatie. ‘Het geeft een adrenalinekick.’
Een paar honderd meter verderop wordt geschoten; in een vuurgevecht knallen kogels over en weer. Ik verschuil me achter een boom, mijn wapen in aanslag. Het vriest, mijn tenen voel ik al een paar uur niet meer. Ben moe en hongerig en tegelijk zo alert als het maar kan. Is dat een sniper, halverwege dat heuveltje, of zijn het takken en bladeren? Ik probeer beweging te zien, maar ben te ver weg. Zou ’m ook niet kunnen raken – maar hij mij wel. Ik let op mijn maat, een meter of acht naast me. Op zijn hurken wenkt hij me en een, twee, drie, samen rennen we naar een vervallen huisje dat ons nieuwe dekking moet geven, maar een schot klinkt en een kogel raakt mijn bovenbeen.
Doet HP/De Tijd aan oorlogsverslaggeving, heeft het een correspondent aan het Oekraïens-Russische front? Nee, ik doe mee aan een airsoft-event. En dat zegt u waarschijnlijk niets. Airsoft is een spel dat je het beste kan omschrijven als oorlogje spelen voor volwassenen. Er zijn verschillende vormen, maar het komt er meestal op neer dat de deelnemers – soms tientallen, soms weleens honderden – in twee groepen worden verdeeld, elk met een eigen opdracht. De ene groep speelt bijvoorbeeld een groep commando’s die als doel hebben een terrorist, beschermd door de andere groep, te vinden en uit te schakelen. Amerika tegen IS, zeg maar. Kan een paar uur duren, ook weleens 36 uur of zelfs een week, met zeer weinig slaap en eten. MilSim, heet het dan, militaire simulatie. Net echt.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
