Het droeve lot van de complotdenker
Thierry Baudet is een spookrijder die in zijn eentje tegen het verkeer in rijdt en zich er vervolgens over beklaagt dat al zijn tegenliggers hun rijrichting baseren op mainstream verkeersregels, schrijft Ilja Leonard Pfeijffer.
Er bestaat een mopje over een man die in zijn auto de snelweg op rijdt en vervolgens op de radio hoort dat er wordt gewaarschuwd voor een spookrijder op de weg waar hij zich bevindt. ‘Eén spookrijder?’ zegt hij hardop tegen zichzelf. ‘Ik zie er twee, drie, vier, vijf, zes, zeven...’
Hieraan moest ik denken toen ik in het opinieweekblad Story van deze week een diepte-interview las met Thierry Baudet. Daarin vertelt hij openhartig over zijn moeizame relatie met zijn familie: ‘Ik heb contact met mijn ouders,’ zegt hij, ‘maar dat is het dan ook wel. En eigenlijk gaat het met mijn hele familie moeilijk. Ik merk dat ik ook bepaalde onderwerpen ga mijden, ook bij mijn ouders. Dat vind ik heel verdrietig. Zij zijn van een generatie met een heilig vertrouwen in de gevestigde orde. Dus mainstream kranten en tv-zenders. En misschien wel veel belangrijker: hun complete omgeving ook. Op de tennisclub, vrienden en familie, ze kijken allemaal naar hetzelfde. De informatie die ik ze geef, komt niet binnen.’
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
