Het sprookje is voorbij
Willem-Alexander is tien jaar koning. Deze Oranje hecht zwaar aan zijn privéleven, maar lijkt moeilijk te beseffen dat een moderne monarch dat bijna niet kán hebben. Sinds de incidenten in coronatijd nam de steun voor de monarchie sterk af. Kan Willem-Alexander het tij nog keren? ‘Voor zijn populariteit is Griekenland funest geweest.’
Op een grauwe ochtend in februari zit koning Willem-Alexander in zijn dienstwagen, onderweg naar Den Bosch. Straks bezoekt hij Boschgaard, een voormalig krakersbolwerk waar aan duurzaam bouwen wordt gedaan. Geen Oranjeklanten of Brabantse huismoeders die ‘Oranje boven’ zingen, maar oud-krakers die hem wegwijs zullen maken. De vorst oriënteert zich op de wooncrisis en wil weten wat mensen op de penibele woningmarkt beweegt. Terwijl hij op de snelweg zit, krijgen alle deelnemers een briefing. “De koning wil u gewoon zien zoals u bent. We tutoyeren hem niet, maar u mag hem wel alles vragen en vertellen,” zegt een medewerker.
Rond een uur of half elf komt de slee aan en stapt Willem-Alexander uit, handen schuddend, grapjes makend. Woonwethouder Pieter Paul Slikker (PvdA) houdt een korte introductie en spreekt van ‘een uniek woonproject’. Ex-kraker Jochem Kromhout geeft uitleg over Boschgaard, dat in 2005 is gekraakt en later is veranderd in een legaal woonproject. Wat opvalt? De koning toont oprechte interesse en stelt inhoudelijke vragen op maat. Hij wil weten hoe de omgang met de buurt was en of bewoners de krakers hebben gesteund. “Toen we met de woningbouw gingen praten, konden we iets van 1500 handtekeningen op tafel leggen,” zegt Kromhout.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
