Op weg naar de Bedeesde Samenleving
Nu Mark Rutte en zijn gevolg vertrekken, breken nieuwe tijden aan. Daar horen nieuwe gezichten bij. De vraag zal worden of Van der Plas, Timmermans, Yesilgöz, Omtzigt of Wilders in staat zijn die nieuwe tijden aan te voelen. Wie daarin slaagt, wint de verkiezingen.
Herschikking
In 2017 hield Kees van der Staaij, het geweten van de Tweede Kamer, een lofzang op een volksvertegenwoordiging met steeds meer partijen, doorgaans kleine partijen, splinters, eenpitters. “Kleine partijen zijn een noodzakelijk smeermiddel voor de regeerbaarheid van ons land,” stelde hij in een opiniestuk. Daarbij viel er volgens hem met toen nog dertien partijen lekker veel te kiezen. Hoe anders was dat bijvoorbeeld in de Verenigde Staten, waar de burger slechts twee smaken tot zijn beschikking had.
Intussen tellen wij 21 fracties in de Kamer. Dat hoge aantal zal ook Van der Staaij niet hebben voorzien. De ‘prachtige veelkleurigheid’ van 2017 heeft anno 2023 geleid tot een versplintering, mogelijk gemaakt ons eigen stelsel, met een zeer lage kiesdrempel. Ook het recht om zich met behoud van de zetel af te splitsen en als nieuwe partij (groep) verder te gaan draagt hieraan bij. Niks prachtige veelkleurigheid, want al die partijtjes representeren mensen en organisaties met allerlei wensen die vervuld moeten worden; anders heeft de afgesplitste partij geen reden van bestaan. Hoe meer partijen, hoe meer wensen en hoe groter dus het beroep dat op de overheid gedaan wordt die het allemaal maar moet zien te regelen en liefst zo snel mogelijk.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap