Naar de schuur gaan… en nooit meer terugkomen
Op het platteland spelen zich in alle stilte grote familiedrama’s af. Elke maand maken gemiddeld twee boeren in Nederland een einde aan hun leven. Er is bijna geen beroepsgroep waar dat aantal hoger ligt. Arjen Schuiling uit het Drentse dorpje Tynaarlo maakte het mee met zijn vader. ‘Hij was altijd gestrest, lag de hele nacht wakker.’
Klaterend daalt de zomerregen neer op het afdak. We zitten op het terras van Arjen Schuiling, boer in het Drentse Tynaarlo. Op tafel staan gevulde koffiemokken naast een overvolle asbak. Turend naar de druppels steekt Arjen (34) een volgende sigaret op. “Ik ben begonnen op de dag dat mijn vader stierf. Het zijn er nu zo’n vijftig per dag. Ik moet stoppen, dat weet ik. Volgende maand is het zo ver.”
In de verte doemen de contouren op van De Wedbroeck. Dat is de stal die Arjen verhuurt voor pensionpaarden. Paardenbezitters uit de wijde omgeving maken er graag gebruik van. “Kijk, en daar,” wijst hij naar ginder, “is de stoeterij, waar ik paarden fok.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
