Met ‘strategisch stemmen’ bedoelen we ‘tactisch stemmen’ en tactisch stemmen is goed
Is het nu wel of niet verstandig om strategisch te stemmen tijdens de verkiezingen? Jan Kuitenbrouwer gebruikt liever de term 'tactisch stemmen' en schijnt zijn licht over deze ingewikkelde kwestie.
Diederik Smit had een geestige monoloog op de radio, van ‘Gert’ die al zestig jaar lid is van de SP, in hart en nieren een SP-man is, geweldige partij, goeie mensen, de juiste standpunten, maar toch stemt hij nooit op ze, want er is altijd een andere linkse kandidaat die misschíen premier kan worden, aan wie hij zijn stem dan toch liever geeft.
In gesprekken over de verkiezingen gaat het nu veel over ‘strategisch stemmen’. Bedoeld wordt de neiging bij kiezers om niet te stemmen op de partij van hun voorkeur maar op de partij met de grootste kans om 'in het Torentje' te komen en een andere partij eruit te houden. De Nederlandse premier heeft maar weinig bijzondere bevoegdheden ten opzichte van een gewone minister, hij is primus inter pares, maar van dat soort staatkundige finesses trekt de mediacultuur zich niets aan, die wil sterren en idolen, schurken en helden, winnaars en verliezers. De tijd dat de ‘Koningin der Aarde’ zich verantwoordelijk voelde voor een gezonde democratische cultuur is lang voorbij, zo hij al ooit bestaan heeft. Dat hebben we de afgelopen weken weer duidelijk kunnen zien: Rutte kondigde zijn vertrek aan en even flakkerde het elan op - eindelijk bevrijd, eindelijk ruimte om het eens heel anders te gaan doen - maar de vlam werd al snel kleiner en inmiddels rest weinig meer dan een sliertje rook en het vermoeid gelispelde woordje ‘nieuw’ (of zoals Rob Jetten zegt: ‘nuw’). We zijn weer helemaal terug bij de horse race waar het twaalf jaar geleden mee begon.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
