Wilders de premier, Nederland de risée
Nooit heeft Wilders in zijn politieke carrière over zijn eigen schaduw heen gesprongen, maar hij verwacht nu van anderen dat zij dat wel zullen doen, schrijft Max Pam. 'Ik vrees dat hem dat nog eens dun door de broek gaat lopen in de komende formatie.'
De Russische staatstelevisie was er als de kippen bij om de verkiezingsoverwinning van Geert Wilders te vieren. Het werd onomwonden gezegd: stond Mark Rutte nog pal achter Zelensky, bij Wilders gaat de steun aan Oekraïne terug naar nul – zo staat het ook in het partijprogramma van de PVV. Met als logische consequentie dat de Oekraïense vluchtelingen Nederland uit moeten. Alle reden voor de Russen om zich in de handen te wrijven. De zege van Wilders laat zien dat ook Nederland bereid is een pro-Poetinkoers te varen. In die geest denkt de Russische staatstelevisie en de Hongaarse premier Orban, die als eerste zijn gelukwensen naar Wilders stuurde, zal er niet veel anders over denken.
De opgetogen reactie van de Russen komt niet zo maar uit de hemel vallen. Op 4 mei van dit jaar kwam Wilders als een van de weinige leden niet opdagen, toen Zelensky in Den Haag het parlement bezocht om te vragen naar meer militaire steun. In HP/De Tijd schreef ik onder de kop ‘De o zo sympathieke vrienden van Geert Wilders’ over het hoe en het waarom.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
