De documentaire over Lil’ Kleine: een parade van beige hoekbanken, flessen Moët en Calvin Klein-onderbroeken
Tessa Sparreboom zag Jorik, de driedelige documentaire over rapper Lil’ Kleine. ‘Het is voorspelbaar en doodvermoeiend, zo’n rapper die het jarenlang over big ass bling, je bitch en pillen heeft, dan een aantal geweldsincidenten op z’n naam schrijft en vervolgens zijn leven wil beteren.’
‘Je hebt gewoon iets mongools gedaan, zeg maar,’ zegt DJ Jack $hirak in de tiende minuut van de documentaireserie Jorik tegen zijn vriend Jorik Scholten, alias Lil’ Kleine. Hij heeft het over de avond waarop Scholten zijn inmiddels ex-vriendin mishandelde. ‘Ik wil m’n leven terug, man,’ zegt Scholten zelf. ‘Kankerzooi, jongen.’ In Jorik zien we wat er na de mishandeling nog over is van dat leven: een parade van beige hoekbanken, flessen Moët en Calvin Klein-onderbroeken.
In het eerste deel kijkt Scholten de door een bewakingscamera vastgelegde beelden van de mishandeling terug op een flatscreen in zijn keuken. ‘Ooh,’ zegt hij, leunend op het aanrecht, ‘was dit nou maar allemaal nooit gebeurd, hè.’ En als het filmpje is afgelopen: ‘Je moet oppassen dat je niet gaat zeggen: “O, het valt wel mee.”’ Het is een nogal doorzichtige truc van iemand die van zichzelf vindt dat hij ‘goed kan manipuleren’. Dat valt reuze mee. ‘Het is zwaar kut, weet je, maar… Toch begrijp ik érgens wel dat iemand, als die zulke gekke dingen zegt, en je bent allebei onder invloed en ze zegt de heftigste dingen die je kan bedenken… Volgens mij wist ze gewoon: er hangt een camera, ik ga dat lekken. Maar het is natuurlijk míjn fout.’ Eerst suggereren dat de schuld eigenlijk bij de drank en je ex ligt en dan ruiterlijk de hand in eigen boezem steken. Zelfs de scheelkijkende, net geslaagde tieners in Lloret de Mar voor wie hij Drank&Drugs staat te rappen zouden dit nog doorzien.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonnee‘Jij had gewoon momenten, bro. Een gekke duivel werd jij, man.’ ‘Ja hè?’ ‘Maar dat is gewoon coke. Dat is echt coke.’
Het is voorspelbaar en doodvermoeiend, zo’n rapper die het jarenlang over big ass bling, je bitch en pillen heeft, dan een aantal geweldsincidenten op z’n naam schrijft en vervolgens zijn leven wil beteren. Ineens moeten we de kwetsbare kant zien, moeten we toekijken hoe goed hij in een Thaise kickboksschool aan zichzelf werkt. ‘Je kan niet de gezelligheid [drank] op één zetten, je moet je kind op één zetten,’ zegt Scholten geëmotioneerd in de camera alsof het een groot inzicht is, en voor hem is dat het misschien ook. Zo moet zijn manager Breghje Kommers hem er bij het plannen van het kinderfeestje voor zijn bijna vierjarige zoon ook op wijzen dat het erom draait dat het kind het leuk vindt. ‘We moeten ons even goed verdiepen in die jongen zelf.’ Geen overbodige uitleg aan een vader die bij het uitzoeken van een cadeau voor zijn kleuter al drie keer voor een Rolex koos.
Als Scholten ‘die kleine’ van de rechter na tien maanden weer mag zien is de blijdschap groot. Hij is er samen met $hirak voor naar Ibiza gevolgen. ‘Hij is bij de nanny. En die nanny gaat ook lekker mee naar het strand.’ Terwijl zij een oogje in het zeil houdt praten de mannen in de kustlijn nog eens over het verleden. ‘Jij had gewoon momenten, bro. Een gekke duivel werd jij, man.’ ‘Ja hè?’ ‘Maar dat is gewoon coke. Dat is echt coke.’ Dit is, naast de protserigheid en het bekende rappersnarratief, het derde voorspelbare element: de duivel of demon als aparte entiteit waar elk slecht moment op kan worden afgeschoven, voor zover je je ex daar niet al voor gebruikt.
Het enige echt verrassende aan de documentaire is de ontvangst. ‘Hij heeft zelfreflectie,’ klonk het tevreden bij RTL Boulevard, het programma dat in de documentaire nota bene een sneer van Scholten krijgt om de eerdere berichtgeving over de mishandeling. ‘Mooie docu. Nobody is perfect,’ zegt ene Sam op Instagram. ‘Ik vind je zelfreflectie bewonderenswaardig,’ voegt een ander eraan toe. Veertig likes. Vinden mensen ‘zelfreflectie’ echt zo prachtig, of vinden ze het gewoon lekker als sterren een beetje worden teruggefloten, als ze inzien dat ze toch niet boven de rest verheven zijn? Vroeger verscheurde Lil’ Kleine briefjes van 500 en zette hij daar filmpjes van op de socials. ‘Ik kijk daar nu wel naar met een beetje plaatsvervangende schaamte. Maar toch ook wel weer dat ik denk van, ja! Dat wilden ze toen zien toch! Hoezo moet ik nu dan opeens zo normaal doen?’ Het is bijna zielig.
Jorik is te zien op Prime Video
Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €5 per maand.
