Humor als medicijn in de eindtijd: lachend, gierend en brullend gaan we onze ondergang tegemoet
Arthur van Amerongen over de aftakeling, verloedering en drang naar zelfvernietiging van Nederland en in het bijzonder onze hoofdstad. 'Dat hele Amsterdam, die gedroomde maakbare samenleving, is een grote klucht van het niveau van het Theater van de Lach van John Lanting.'
Er waren tijden dat ik mij heel druk maakte om de aftakeling, de verloedering en de drang naar zelfvernietiging van Nederland en van mijn Mokum in het bijzonder. Hyperventilerend en schuimbekkend las ik dan Het Parool, en tikte vervolgens als een bipolaire circusaap ziedende columns en preken over al die narigheid in het treurige moederland, op drie uur vliegen van mijn serene strandhuisje.
Ik voelde mij een beetje die brombeer in een oude cartoon. De beste man zit als een verzuurd en gefossiliseerd bankbintje op de bank naar de treurbuis te koekeloeren en brult woedend naar zijn vrouw in de keuken: 'Kom snel kijken, die gore viezeriken van de VPRO zijn weer op de televisie!'
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
