bron: anp

Wouter Klootwijk: ‘Vaak denk ik bij het kijken naar een film: ach, lul toch niet’

Wouter Klootwijk (78) is journalist, columnist en (kinderboeken)schrijver. Onlangs verscheen zijn nieuwste boek: De zee hield het lang geheim. Door wie laat deze oud-programmamaker zich zoal inspireren?

Gepubliceerd op: 15/04 | 2024 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Cultuur

door Nick Muller

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Boeken

“Willem Elsschot en Louis Paul Boon lees ik al mijn hele leven. Wat me als jongen van veertien al opviel is dat hun boeken zo goed zijn geschreven. Ze doen niet literair maar schrijven gewoon op wat ze willen zeggen. Op zo’n moment weet je nog niet waarom je die boeken goed vindt, maar nu je me ernaar vraagt, realiseer ik me dat pas. Ik denk... Nee, ik zal je eerst een goed verhaal vertellen. Ik ben opgegroeid in Rhenen, een provinciestadje, maar mijn ouders kwamen uit Rotterdam. Zij hadden het goed voor met hun kinderen: ze wilden ons niets opdringen, maar wel cultuur bijbrengen. Daarvoor had je nodig: een bibliotheek. Die hadden we alleen niet in Rhenen. Een christelijke boekhandel, die hadden we wel, zelfs met een klein bibliotheekje, maar daarin stonden niet de boeken die mijn ouders voor hun kinderen in gedachten hadden. Toen hebben ze voor elkaar gekregen dat we elke maand een pakketje bibliotheekboeken ontvingen van een vrouw uit Rotterdam. Dat waren boeken die ze zelf voor ons uitkoos, en zo kwam ik op het spoor van Elsschot en Boon. Kaas en Lijmen/Het been, Vergeten straat en Mijn kleine oorlog – ik vrat ze allemaal op. Maar ook Eten op zijn Vlaams, Boons liefdesverklaring aan de eenvoudige kost uit zijn jeugd, waardoor ik zelf culinair journalist ben geworden. Ik weet niet waarom juist deze twee schrijvers er voor mij uitsprongen, maar ik vermoed dus omdat ze allebei zo duidelijk schrijven. Een schrijver moet schrijven wat hij bedoelt. Als een schrijver onnodig moeilijke woorden gaat gebruiken, dan word ik kwaad. Het gebeurt helaas veel te vaak dat ik een boek om die reden wegleg. Ik moet meteen denken aan De wetten van die dame uit Limburg. Ik vind dat boek vreselijk pretentieus. Nee, Boon en Elsschot staan voor mij nog steeds op eenzame hoogte.