Gerard Reve in de Tweede Kamer: waar hebben wij het aan verdiend?
Arthur van Amerongen en Martin Bosma kennen elkaar al zo’n veertig jaar. Arthur is blij dat Bosma eindelijk is verkozen tot Kamervoorzitter. ‘Het volk is er klaar mee. Er waait een frisse wind door Nederland.’
Ik moet u eerlijk bekennen dat ik gisteravond tijdens de stemming in de Tweede Kamer behoorlijk zenuwachtig was, amigos, want even was ik bang dat Tom van der Lee – de kandidaat van Groep Timmermans – Kamervoorzitter zou worden, hetgeen natuurlijk een regelrechte schoffering van het electoraat zou zijn.
Ik heb net Peter Siebelt geïnterviewd voor GeenStijl (morgenavond online) en daarin waarschuwt deze expert op het gebied van extreemlinks in Nederland voor Van der Lee.
Siebelt: “Ik vind Van der Lee heel gevaarlijk omdat hij de uitstraling van een nette vent heeft en helemaal niet radicaal overkomt. Maar achter zijn masker zit een heel griezelig mannetje. Toen Balkenende aan het bewind kwam in 2002, organiseerde Van der Lee massale protestdemonstraties met Keer het Tij. Hetzelfde deed hij toen Pim Fortuyn in opkomst was, toen ging hij massaal de straat op met Nederland bekent Kleur. Ik denk dat Van der Lee’s radicale claque nu precies hetzelfde gaat doen tegen een eventueel Kabinet Wilders.”
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonneeNou moet ik zeggen dat ik in slaap viel toen Van der Lee zichzelf gisteren aanprees in de Tweede Kamer. Attenooie, deze man is zelfs nog te saai om begrafenisondernemer in Staphorst te worden! Tot overmaat van ramp droeg Van der Lee ook nog eens zo’n korenblauw confectiepak van de rekken van de C&A, zo’n kostuum waarmee zelfs de mannenbroeders van DENK niet meer mee door de Schilderswijk of over de Zwarte Markt in Beverwijk durven te flaneren. Over DENK gesproken: waarom toch lopen die gasten er bij als George Michael in de jaren tachtig? Ik zou er bijna iets van gaan denken. We kijken even naar de beelden.
Het viel mij trouwens op dat ons aller Frenske gisteren en eergisteren bijna juichend meestemde met alle ‘antizionistische’ wetsvoorstellen van DENK, wetsvoorstellen die op een smadelijke manier ten onder gingen en verder alleen door de Partij voor de Ritueel Geslachte Dieren werden gesteund. Wat is dát trouwens een eng clubje geworden zeg!
Het feit dat Frans Timmermans – Kaag met een baard en de beste premier die we nooit hadden – zich encanailleert met DENK en de Partij voor Ritueel Geslachte Dieren, zegt genoeg over zijn wanhoop. Ik begin zelfs medelijden met hem te krijgen, want zo’n deconfiture gun je niemand. Ik kan me namelijk geen enkele Eurocommissaris herinneren die na het vertrek uit Brussel zo’n vrije val maakte. Frenske liet deze week weer via bevriende media weten dat hij helemaal stuk zat na de verpletterende overwinning van Geert Wilders, maar dat zijn partijgenoten hem uit de put hadden getrokken. Welnu, dat was een kortstondige opleving, want gisteren barstte Frenske bijna in huilen uit toen hij Martin Bosma moest feliciteren.
Kijk, hij wist natuurlijk dat zijn rol in Brussel na de Europese Verkiezingen van volgend jaar was uitgespeeld. Daarom gokte hij er op dat hij premier van Nederland zou worden en verliet hij voortijdig de honingpotten van Brussel. De man die over de hele wereld reisde met containers vol gratis geld, de klimaatpaus voor wie om die reden overal de rode loper werd uitgerold, zit nu in een veel te klein bankje in de Tweede Kamer, naast een juffrouw met een hoofddoek waarmee hij geen enkele affiniteit heeft, zoals ik gisteren zag op de treurbuis. Zodra het kabinet-Wilders er is, verdwijnt Frenske in de vergetelheid en mag hij nog blij zijn als hij iets leuks kan doen bij de Rotary, afdeling Mijnstreek.
Na de colleges nam ik Martin mee naar mijn toenmalige stamkroeg Casa Maria aan de Warmoesstraat, recht tegenover de Lange Niezel. Deze legendarische nichtenkit was een volière vol bouwdozen, travestieten, ladyboys en schandknapen uit de Overzeese Geslachtsdelen (dixit Reve).
Ik was dus echt zenuwachtig gisteren tijdens die twee stemmingen en dat kwam ook door het verbijsterende amateurisme waarmee er geteld werd. Wat een klucht was dat, vrienden. In een beschaafd land heeft elk parlementslid een knopje waarmee hij kan stemmen, maar in Nederland doen ze het op de manier waarop zulks zelfs niet meer in de oerwouden van donker Afrika geschiedt. Het duurde allemaal een eeuwigheid en toen kwam de verlossing: Martin Bosma is onze nieuwe Kamervoorzitter.
Ik ken Martin Bosma sinds 1985, toen wij beiden Hebreeuws studeerden aan het eerbiedwaardige Juda Palache Instituut in Amsterdam. Het klikte meteen tussen ons, qua adremheid, relativerend vermogen, zwartgallige humor en gezonde drankzucht. We hebben wat afgelachen op dat eeuwenoude instituut aan de Voetboogstraat, achter de Oude Lutherse Kerk aan het Singel. Na de colleges nam ik Martin mee naar mijn toenmalige stamkroeg Casa Maria aan de Warmoesstraat, recht tegenover de Lange Niezel. Deze legendarische nichtenkit was een volière vol bouwdozen, travestieten, ladyboys en schandknapen uit de Overzeese Geslachtsdelen (dixit Reve) en als u dit niet gelooft moet u Martins schitterende boek De schijn-élite van de valsemunters maar lezen, want daarin verwijst hij naar mij: “Mijn oude studiegenoot Arthur van Amerongen is, om het maar voorzichtig te formuleren, een kleurrijk figuur. Een avondje stappen met hem eindigde in de regel in een café vol transseksuelen.”
Jaren later hervonden we elkaar want we bleken allebei journalist te zijn geworden. Bosma werkte voor CNN Business News, RTL New York, het NOS Journaal, Veronica NieuwsRadio en Radio Nederland Wereldomroep en woonde jaren in New York. We waren zelfs nog even collega’s bij het SBS Nieuws: ik in Jeruzalem, hij op HQ aan de Plantage Middenlaan. Als ik even in Nederland was, gingen Martin en ik episch zuipen in het legendarische café Eik & Linde en proostten we op onze vlegeltijd op het Juda Palache Instituut. En toen ging Martin de politiek in en de rest is geschiedenis. Het eerste exemplaar van Het Grote Foute Jongens Boek van oom Rob Hoogland en mijn dwergpersoontje overhandigden wij in de Tweede Kamer aan Martin. We kijken even naar de beelden.
Los van het feit dat ik Martin graag mag, was ik gisteren vooral heel blij met die zure gezichten van de oppositie. Schadenfreude ist die schönste Freude, denn sie kommt von Herzen.
Het werd tijd voor een volksopstand na de maffiose praktijken van de diverse kabinetten-Rutte, de walgelijke intriges en de gluiperige kuiperijen van de Magere Mannetjes van D66 en de opportunistische gecontroleerde oppositie van GroenLinks en de PvdA, die er altijd voor zorgden dat wetsvoorstellen van Rutte en zijn handlangers hamerstukken werden.
De paniek bij de oppositie en haar stemvee is enorm. Dat bleek al uit de hysterische reacties op de polemiek van Arjen van Veelen in de NRC, getiteld: ‘Wakker worden in een guur land’. Van Veelen vatte samen wat GeenStijl al 20 jaar roept, en wat ik in alle bescheidenheid ook al een eeuwigheid hier bij HP/De Tijd predik.
Het volk is er klaar mee, klaar met het NOS Journaal en de blinde haat tegen Israël en de warme liefde voor Hamas, klaar met Khalid & Sophie, klaar met de Groene Terreur van Timmermans en zijn buklaaf Rob Jetten, klaar met KOZP, klaar met de Barbara ‘parelketting’ Baarsma’s van deze wereld, die eisen dat u nooit meer vliegt maar in de regen op de fiets gaat kamperen in de Noordoostpolder (waar u ‘s avonds rauwe krekels en maden nuttigt en gras graast gelijk een geit) klaar met de dagelijkse donderpreken tegen vlees, suiker, roomboter, tabak, alcohol en houtkachels in de blaadjes van het Vlaamse mediakartel.
Er waait een frisse wind door Nederland en daarom, vrienden, was ik gisteren bijzonder ontroerd toen Martin Bosma, op de honderdste geboortedag van Gerard Reve, afsloot met dit gedicht.
Eigenlijk geloof ik niets,
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam,
en dat, in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt
zoals ik U.
Hier de meester zelf, in levende lijve.
En als toetje de magistrale Grote Gerard Reve Show. ‘Mullis is vullis, nee Reve, dat is pas leven!’
Bom fim de semana!
Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word lid, al vanaf €5 per maand.
