Annie M.G. in haar eigen woorden
In recent opgedoken brieven van Annie M.G. Schmidt (1911-1995) uit de vroege jaren vijftig is te lezen hoe ze debuteerde als schrijfster, vele journalistieke ballen hooghield en tussendoor beviel van zoon Flip. Haar bijtende humor, waarmee ze de spot dreef met burgerfatsoen, kwam in die tijd als geroepen.
Onlangs kreeg ik van mijn vader een mapje met brieven en documenten die hadden toebehoord aan zijn vader, Jacques de Vries (1904-1981). Tussen de gelukstelegrammen van de PTT, doorslagen van het Afwikkelingsbureau Concentratiekampen van het Rode Kruis en brieven van de Joodsche Raad trof ik vijf tot nu toe onbekende brieven van Annie M.G. Schmidt (1911-1995) aan. Vier ervan werden geschreven tussen 1950 en 1953, de periode waarin ze debuteerde als schrijfster, de vijfde in 1977. Het zijn reacties op de brieven van mijn opa aan haar. Diens epistels vond ik niet terug in het Literatuurmuseum in Den Haag, waar het archief van Schmidt berust. De schrijfster moet alle fanmail hebben weggeknikkerd. Want dat was mijn opa, een vroege fan.
Begin 1950 moet hij een eerste bewonderende brief aan Schmidt hebben gestuurd vanuit zijn woonplaats Groningen. In later jaren werd Annie moe van alle fans – een schrijver was volgens haar iemand die afstand hield tussen zichzelf en de maatschappij – maar begin 1950 was ze nog niet beroemd bij het grote publiek en werd ze geplaagd door onzekerheid over haar geesteskinderen. Met de brief van mijn opa was ze ‘zó blij (–) dat ik U meteen terugschrijf, vandaar dit schrijfpapier van het ‘bedrijf’, het is niet als reclame bedoeld’. Het was 13 januari 1950 en dat bedrijf was Het Parool. Schmidt was er in 1946 als chef documentatie in dienst getreden, een baan die slecht bij haar paste, omdat ze er te slordig en te verstrooid voor was. Toen haar schrijftalent een paar jaar later werd ontdekt, werd ze bevorderd tot journaliste en eerste vrouwelijke columniste van de krant. “Een brief als de Uwe steekt me weer een hart onder de riem,” schrijft ze. “Blijkbaar heeft u niet gehoord hoe zenuwachtig ik was?” Annie had een gastoptreden gedaan bij Triangel: “Misschien mag ik nog eens een keer, als ze ’t zelf daar ook goed gevonden hebben.”
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
