Creabea moeders, Pinterest en competitiedrang – de verschrikkelijke Juffendag lijkt onontkoombaar
Alexandra Besuijen neemt op deze website wekelijks de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze het fenomeen Juffendag en een speciale doodskist uit Limburg.
Juffendag WTF?
Ik wil er eigenlijk niet over beginnen – in de angst dat iemand dat rotliedje begint te zingen dat dan weer dagen in mijn hoofd blijft hangen – maar het moet: de Luizenmoeder. Ik vond het werkelijk een gruwelijk programma – en dan in de ouderwetse betekenis van het woord – met die enge juf en die nare moeders. Zo over the top!
Maar wat blijkt? Zo ver bezijden de waarheid is dat programma helemaal niet! Ik ben zelf al jaren uit de schoolgaande kinderen – ik heb er maar één, dus dat schoot lekker op – en ik ben ook nooit lees-, overblijf-, knutsel- of luizenmoeder geweest – dat deden we toen nog gewoon in gezinsverband. We deelden nog snoep uit met verjaardagen en als juf jarig was kreeg ze een flesje Badedas of een doos zeevruchten. Missie volbracht.
Maar nu is er de Juffendag! Juffendag? Jawel, Juffendag. Watdefuk is Juffendag? Ik had er uiteraard nog nooit van gehoord, maar las het voor het eerst in een fijne column van Barrel op Facebook. Men schijnt op veel scholen dus niet meer de verjaardag van juf of meester te vieren op de dag zelf, maar die van alle juffen en meesters op één dag in het jaar, tezamen met de klasse-assistenten en de kwekelingen.
Ach nou ja, daar is wat voor te zeggen. Allemaal een liedje zingen, een doosje rozijnen eten ?en misschien tien minuten extra speelkwartier. Missie volbracht. Ja toch?
Nee toch. Want om Barrel te parafraseren: neem een handvol creabea moeders, een flinke snuf Pinterest en een overdosis competitiedrang en je komt er al snel achter dat die Badedas of die zeevruchten hopeloos out of touch zijn!
Want wat geven we de juf of meester? Nou, een mason jar (nóóit jampot zeggen!) met noten en een etiket ‘Ik heb genoten dit jaar’, bijvoorbeeld, als je je er makkelijk vanaf wilt maken. Een pot drop met ‘Het zit d’rop’, ook al zo’n grappige woordspeling.
Ga je voor wat meer werk, dan maak je een ‘kanjerbloem’ van stroopwafels en theezakjes, een bloempot met ‘potloodbloemen’ of een krans van kinderhandjes (papieren, geen echte). Of een ‘taart’ van wc-rolletjes met in elk rolletje een surprise. Of iets ingewikkelds met lege eierdozen.
Maar waag het niet je eraf te maken met een doosje Merci. Eeuwige hoon van die enge moeders zal je deel zijn. Dat wil je niet.
Emojioneel
Soms denk ik wel eens dat Facebook denkt dat we allemaal vijf zijn of zo. Vorige week op 17 juli werd ons collectief een fijne wereldemojidag gewenst. Waarom op 17 juli? Omdat de datum is die op de kalenderemoji staat. O, oké. Boeiend.
Hoewel ik de viering heb overgeslagen, moet ik bekennen dat ik wel een emojigek ben. Ik vind het absoluut een verrijking, vooral om in geschreven tekst op sociale media enige nuance aan te brengen die anders verloren zou zijn gegaan. ? En sommige zijn ronduit grappig.
Binnenkort krijgen we er weer honderdvijftig bij, waarmee de totale score dik boven de 2800 emojis komt. Dat lijkt heel veel, maar dan zijn wel alle verschillende huidtinten geteld als aparte emoji. Dan gaat het snel.
Wat krijgen we er dit jaar bij? Een paar fraaie dieren, zoals de kreeft, de pauw en de nieuwe it animal de lama. O ja, en de das, ook zo’n fijne functionaris. Een lacrossestick, een skateboard, een schaakstuk qua sport, een rol wc-papier, een streng DNA, een microbe, een zoutvaatje, een kale man, een kale vrouw – kortom, voor elk wat wils. Ik word er helemaal emojioneel van!
Mis ik nog wat? Uiteraard. Er komt dan binnenkort wel een bolletje wol met breinaalden bij, maar ik mis mijn andere hobby, biljarten! (Nee, dat zijn poolballen. Lijkt er niet op). En een vrouw met donker krullend haar en groene ogen. Zou ik lekker snel klaar zijn met mijn online dating profiel! ?
Laat je kisten!
Het zal niet vaak gebeuren dat je in vuur en vlam raakt van een doodskist (sorry, ik moest deze woordspeling even maken), maar bij de pas ontworpen zit-ligkist van de Limburgse hobbytimmerman Sjeng Schillinx denk je echt ‘wauw’!
Hij ontwierp een kist waarin de overledene zittend kan worden opgebaard, waardoor hij veel beter te zien is dan liggend. Dat lijkt mij persoonlijk niet zo belangrijk eerlijk gezegd, maar wat is het een mooi ding! Ik wil hem! Nu!
Niet dat ik van plan ben om snel te gaan hemelen, maar voor in de tuin. Beetje in de buitenbeits, kussens erop en voilà! En die kussens kun je dan weer in die kist opbergen.
En ís het dan zover dat ik het gras van onderen ga bekijken, dan kussens eruit en ik erin! Win win!
