Reorganisatie Telegraaf moet afrekenen met kruiwagencultuur
Het rommelt flink bij De Telegraaf en het concern er omheen. De nieuwe interim-topman maakt schoon schip en heeft het momentum mee: morrende aandeelhouders, flinke miskopen, inzakkende lezers- en advertentiemarkten.
Dat kan zelfs een tot nu toe redelijk autonome redactie niet langer negeren. Dat is overigens wel heel lang gebeurd. Maar als de vlammen uit het dak slaan moet je blussen en dat doet Cees van Steijn dan ook.
Permanente staat van reorganisatie
Bovenop de al eerder aangekondigde 350 ontslagen volgt er nog eens zo’n aantal, daarmee zal straks 25 procent van het personeelsbestand zijn verdwenen. Het voor ruim 40 miljoen gekochte dode paard Hyves gaat in deze vorm het einde van het jaar niet halen, hetzelfde geldt waarschijnlijk voor Relatieplanet.nl.
Nog belangrijker is de cultuuromslag die Van Steijn hoopt te bewerkstelligen: mediabedrijven bevinden zich tot nader te noemen datum in een permanente staat van reorganisatie, de rust keert niet meer terug. De marktomstandigheden veranderen nog net niet van dag tot dag maar heel veel scheelt het ook niet.
Prijsvechter met kruiwagencultuur
De Telegraaf is niet het enige mediabedrijf dat worstelt met die nieuwe realiteit, wel zo ongeveer het laatste concern dat nu echt wakker lijkt te schieten. Jarenlang was het concern in feite de prijsvechter in de dagbladenwereld: de grootste oplage maakte de laagste prijs per dag – in vergelijking met bijvoorbeeld kwaliteitskranten als Volkskrant en NRC – goed. Als dan het volume onder druk komt te staan – de oplages dalen al jaren – zijn de problemen bijna niet te overzien.
Daarnaast is een tweetal factoren van belemmerend belang voor een goede ontwikkeling in de toekomst. Heel lang rolde de redactie met de spierballen en hield jaren te lang onvermijdelijke bedrijfseconomisch conclusies af. Daarnaast heeft het beursgenoteerde TMG heel veel kenmerken van een familiebedrijf, een warme deken van geborgenheid was er voor broers, zussen, neven en nichten die dankzij een kruiwagencultuur altijd wel ergens een plekje konden vinden.
Het gaat daarom niet alleen om het schrappen van arbeidsplaatsen maar vooral ook om het tegelijk verbeteren van de kwaliteit van het overgebleven medewerkersarsenaal.
Geen schone handen
Cees van Steijn heeft het voordeel dat hij op geen enkele manier deel uitmaakt van die cultuur. Hij is interim en heeft de opdracht ten minste de voorwaarden te scheppen waarmee TMG voorlopig verder kan. Zijn handen gaan niet schoon blijven, er is altijd het afbreukrisico dat elke uitgever in de turbulente mediawereld loopt. Hij maakt geen vrienden.
En dat kan hem geen bal schelen, it comes with the job. Dat maakt hem heel geschikt voor een van de meest uitdagende klussen die er op dit moment in medialand zijn te vergeven.
