Heleen Mees waarschuwt Amerika: ‘Nederland verstikt zijn allochtonen!’
Russell Shorto schetst in zijn vaderland de VS een volledig verkeerd beeld van Nederland. Nederland ís geen sprookjesachtig paradijs. Nee, het is een land dat zijn allochtonen verstikt, waardoor de arme drommels in de bijstand of in de criminaliteit verzeild raken. Aldus PvdA-powerfeministe Heleen Mees. Als Mees dit nou gewoon in haar NRC-column zou roeptoeteren zou er weinig aan de hand zijn. Maar nee, ze zegt het in een ingezonden brief in The New York Times.
Russel Shorto is directeur van het John Adams Institute in Amsterdam, een instituut dat Nederlanders kennis wil laten maken met de Amerikaanse cultuur en andersom. Op 2 mei verscheen van zijn hand een positief artikel over Nederland in de NYTimes. Echter, Mees noemt Shorto een passant, die zich geen zorgen hoeft te maken over de verschrikkingen die Nederland te wachten staan, ‘het land waar ik ben opgegroeid’ (Mees woont in New York). Die verschrikkingen zijn vooral de vloedgolf aan ‘anti-immigrant sentiments‘ en, wie weet, het aan de macht komen van Geert Wilders.
Maar ziedaar, afgelopen zaterdag stond in Mees’ eigen NRC een zeer interessant artikel geschreven door journalist Paul Andersson Toussaint, auteur van het binnenkort te verschijnen boek Staatssecretaris of seriecrimineel; het smalle pad van de Marokkaan. Hij schrijft: “Volgens een zeer goed ingelichte bron op het Amsterdamse stadshuis heeft nu zelfs zeventig procent van alle Marokkaanse jongens onder de 24 jaar in Amsterdam ‘antecedenten’. Dat houdt in dat ze één of meerdere keren door de politie voor een strafbaar feit zijn aangehouden.”
Andersson Toussaint citeert ook Mourad Taimounti van Stichting Aanpak Overlast Amsterdam. Deze zegt: “Er zit hier gewoon een heel grote groep criminele (Marokkaanse – red.) vaders. Deze factor wordt zelden genoemd in het verhaal. Die criminele vader weet: misdaad loont heel erg in Nederland. Je verdient bakken met geld met de drugshandel en de pakkans is vrijwel nihil. Dat zijn de vaders die je in je gezicht uitlachen als je ze vertelt dat hun zoon zijn school moet afmaken.”
Zou het misschien aardig zijn als ook Andersson Toussaint een brief naar The New York Times stuurt?
